Σκηνές που προκαλούν δέος – Δείτε τι έκανε ένας ιερέας όταν έπεσε το Ιερό Δισκοπότηρο

 Σκηνές που προκαλούν δέος και ανατριχίλα εκτυλίχθηκαν σε εκκλησία της Πάτρας, με αφορμή τη θέα της αναπάντεχης πτώσης του Ιερού Δισκοπότηρου, που είχε ως αποτέλεσμα να χυθεί όλη η Αγία Κοινωνία!

Και άπαντες οι πιστοί ένιωσαν ρίγος βλέποντας την απίστευτη αντίδραση του ιερωμένου: Ο οποίος, δίχως να το σκεφτεί στιγμή, γονάτισε και έγλυψε το πάτωμα!

Το περιστατικό συνέβη Κυριακή των Βαϊων, στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων. Και είναι από τα συμβάντα που τουλάχιστον σε τοπικό επίπεδο δεν έχει ακουστεί ποτέ ξανά στο παρελθόν. Σε πολλούς βέβαια υπάρχει η απορία, πως θα αντιδρούσε ένας ιερέας εάν από κάποιο λάθος αναποδογύριζε το Άγιο Δισκοπότηρο. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, είχαμε την απάντηση στην πράξη και ομολογουμένως, η ενέργεια του παπά προξενεί εντύπωση και θαυμασμό.

Μόνο που το Άγιο Δισκοπότηρο δεν αναποδογύρισε από κάποιο λάθος του κληρικού αλλά από την… βιασύνη μιας ηλικιωμένης πιστής η οποία έσπρωχνε τους υπόλοιπους για να βγει μπροστά και να προλάβει να κοινωνήσει πιο γρήγορα. Και αυτό παρά τις συνεχείς εκκλήσεις του ιερέα ώστε οι πιστοί να έχουν υπομονή και με πνεύμα κατάνυξης και ταπεινότητας να προσέλθουν εμπρός στο ιερό.

Όλα αυτά δεν εισακούστηκαν από την ηλικιωμένη η οποία πάνω στα σπρωξίματα και φθάνοντας δίπλα στον ιερέα, μάλλον έχασε την ισορροπία της και για να μην πέσει πιάστηκε από πάνω του, με αποτέλεσμα να …ρίξει το Άγιο Δισκοπότηρο στο πάτωμα και να χυθεί όλη η ποσότητα της Αγίας Κοινωνίας.

Και τότε ακολούθησε η σκηνή που «πάγωσε» άπαντες τους πιστούς. Ο παπάς δεν είπε λέξη στην ηλικιωμένη. Γονάτισε αμέσως, έσκυψε και άρχισε να γλύφει όλο το πάτωμα και τα σκαλοπάτια, προκειμένου να μην μείνει ούτε σταγόνα Αγίας Κοινωνίας χυμένη!

Ο παπάς έκλαιγε και οι πιστοί του φώναζαν: «Άξιος» !Οι πιστοί έκαναν τον Σταυρό τους. Κάποιοι δάκρυσαν στη θέα του ιερέα και του φώναζαν «άξιος»! Μόλις ο ιερέας ολοκλήρωσε, πήρε ένα οινόπνευμα και καθάρισε όλη την περιοχή ώστε ούτε ίχνος Αγίας Κοινωνίας να μην πατηθεί από παπούτσι πιστού…

Είναι χαρακτηριστικό, σύμφωνα με το neotera.gr, ότι ο παπάς δεν σταμάτησε να κλαίει για αυτό που συνέβη ενώ κάθε τόσο σήκωνε το κεφάλι του προς τα πάνω ζητώντας συγγνώμη από τον Χριστό. Επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι δεν έκανε την παραμικρή παρατήρηση στην ηλικιωμένη που από το λάθος της προκάλεσε το συμβάν.

Μία ακόμα απόδειξη της καλοσύνης του εν λόγω ιερωμένου ο οποίος είναι γνωστός στην ενορία του για το θεάρεστο έργο του, την ταπεινότητα και την κατανόησή του. Το θέμα είναι πως όσοι πιστοί ήθελαν να κοινωνήσουν έπρεπε να περιμένουν νέα Παρασκευή ή να απευθυνθούν σε άλλο Ιερό Ναό.

enimerotiko.gr 

Οι 10 προτάσεις του Μητροπολίτη Μεσογαίας για το Α.Ι

Υπό την προεδρία του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου συνήλθε σήμερα, 8 Οκτωβρίου 2025 η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος στη δεύτερη τακτική συνεδρία της.

Στο πλαίσιο αυτής, ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος παρουσίασε την εισήγησή του με θέμα «Τεχνητή Ευφυΐα: Η Εκκλησία μπροστά στην αναδυόμενη νέα ανθρωπολογία», η οποία περιλαμβάνει 10 προτάσεις για την αντιμετώπιση της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΤΝ) από την Εκκλησία.

Η Εκκλησία απέναντι στην Τεχνητή Νοημοσύνη — Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας για τη «νέα ανθρωπολογία»

Με λόγο βαθιά θεολογικό αλλά και διεισδυτικό ως προς τις κοινωνικές εξελίξεις, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος ανέλυσε το φαινόμενο της τεχνητής ευφυΐας, θέτοντας το στοχαστικά απέναντι στην πνευματική ταυτότητα του ανθρώπου.

Χαρακτήρισε την πρόκληση της τεχνητής νοημοσύνης «ίσως τη μεγαλύτερη που έχει κληθεί να αντιμετωπίσει ποτέ η Εκκλησία – μεγαλύτερη ακόμη και από τους διωγμούς και τις αιρέσεις». Ενώ οι παλαιές πλάνες αμφισβητούσαν τον Θεό, η σημερινή τεχνολογική θεοποίηση – όπως είπε – «δεν τον αρνείται απλώς, αλλά τον εξαφανίζει από τον ορίζοντα του υπάρχοντος».

Ο Μητροπολίτης προειδοποίησε ότι, αν ο άνθρωπος αντικαταστήσει τον νου και το πνεύμα του με την «μηχανική λογική» της τεχνολογίας, τότε κινδυνεύει να χάσει την ίδια του την υπόσταση ως εικόνα του Θεού. Ο «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» άνθρωπος, είπε χαρακτηριστικά, μπορεί να καταστεί ακατανόητος για τον ίδιο τον εαυτό του.

Οι προτάσεις της Εκκλησίας για την τεχνητή ευφυΐα

Ο Σεβασμιώτατος κατέθεσε κάποιες προτάσεις για τη στάση της Εκκλησίας απέναντι στη νέα εποχή. Μεταξύ άλλων τόνισε:

– Την ανάγκη ουσιαστικής κατανόησης του τι σημαίνει τεχνητή ευφυΐα και των επιπτώσεών της στον άνθρωπο.

– Την απόρριψη θεωριών συνωμοσίας αλλά και της αδιαφορίας απέναντι στις τεχνολογικές εξελίξεις.

– Την αξιοποίηση της τεχνολογίας για το κοινωνικό και ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας, με ενεργό ρόλο των νέων.

– Τη δημιουργία ενός «δικού μας αλγορίθμου», όπως είπε, ενός πνευματικού προγράμματος που να «μαθαίνει να πράττει το καλό».

– Τη διαφύλαξη του μυστηρίου και της μυσταγωγίας, μακριά από συναισθηματικές ψευδαισθήσεις και επιφανειακή «θρησκευτική εμπειρία».

– Την ενίσχυση της προσευχής, της χάρης και της αυθεντικής μαρτυρίας ως απάντηση στη λογική της τεχνητής παντοδυναμίας.

– Την επίγνωση ότι η Εκκλησία δεν υπάρχει για να πολεμήσει τις εξελίξεις, αλλά για να φωτίσει την ιστορία με τη μαρτυρία της πίστης και την προοπτική της Βασιλείας του Θεού.

«Ο νέος άνθρωπος του Θεού απέναντι στο προϊόν της μηχανής»

Κλείνοντας την εισήγησή του, ο κ. Νικόλαος υπογράμμισε ότι μόνον όταν η ζωή της Εκκλησίας είναι σύμφωνη με τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, τότε μπορεί να εμπνέει και να πείθει.

Ο ανακαινισμένος, πνευματικός άνθρωπος, είπε, είναι ασύγκριτα ανώτερος από το τεχνητό δημιούργημα της νέας ανθρωπολογίας, ενώ προειδοποίησε ότι, αν η Εκκλησία χάσει τη ζωντανή μαρτυρία της, «ο Θεός της τεχνητής νοημοσύνης θα φανεί πιο αληθινός από τον δικό μας».

Η Ιερά Σύνοδος ενέκρινε ομόφωνα την εισήγησή του και τόνισε τη σημασία της πνευματικής επαγρύπνησης απέναντι στην ταχύτατα εξελισσόμενη τεχνολογική πραγματικότητα.

Κατά την έναρξη των σημερινών εργασιών, είχε προηγηθεί διάλογος πάνω στην εισήγηση του Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου για τον ρόλο των μοναχών στην παράδοση της Εκκλησίας.

Επίσης, η Σύνοδος αναγνώρισε την εύρυθμη λειτουργία των Ιερών Μονών σύμφωνα με τους εγκεκριμένους κανονισμούς και όρισε εκ νέου τη διαδικασία πιστοποίησης των βαθμών της μοναχικής ζωής μέσω των Ηγουμενοσυμβουλίων και των οικείων Μητροπολιτών. Οι εργασίες της Ιεραρχίας θα συνεχιστούν αύριο, Πέμπτη 9 Οκτωβρίου.

Το ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου

Συνήλθε σήμερα, Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2025, στη δεύτερη Τακτική Συνεδρία της η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, στην Αίθουσα Συνεδριών της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας.

Μετά την προσευχή, ανεγνώσθη ο Κατάλογος των συμμετεχόντων Ιεραρχών και διαπιστώθηκε απαρτία. Κατόπιν επικυρώθηκαν τα Πρακτικά της χθεσινής Συνεδρίας.

Εν συνεχεία, ακολούθησε ευρύτατος δι­ά­λο­γος επί της χθεσινής Ειση­γή­σεως του Σε­βα­σμιω­τά­του Μη­τρο­πο­λί­του Ναυ­πά­κτου και Α­γί­ου Βλα­σί­ου κ. Ιε­ροθέου, με θέ­μα: «Οι ρα­σο­φό­ροι Μο­να­χοί στην πα­ρά­δο­ση και τη ζω­ή της Εκ­κλη­σί­ας», κατά τον οποίον έλαβαν τον λόγο πολλοί Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς.

Τι είναι το ChatGPT για το οποίο μιλάνε όλοι;

courses AI

Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος κατ’αρχάς αναγνωρίζει την υφιστάμενη κατάσταση στις Ιερές Μονές που λειτουργούν σύμφωνα με τους εγκριθέντες εσωτερικούς Κανονισμούς.

Επί πλέον αποφασίζει ότι η ιδιότητα των βαθμών της μοναχικής ζωής στηρίζεται στην υπεύθυνη δήλωση του Ηγουμενοσυμβουλίου, όπως αυτή καταγράφεται στο μοναχολόγιο της Ιεράς Μονής και βεβαιώνεται από τον οικείο Μητροπολίτη.

Κατόπιν, σύμφωνα με την Ημερησία Διάταξη, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος ανέπτυξε την Εισήγησή του, με θέ­μα: «Τεχνητή ευφυΐα: Η Εκκλησία μπροστά στην αναδυόμενη νέα ανθρωπολογία».

Στο πρώτο μέρος της Εισηγήσεώς του περιέγραψε το όλο φαινόμενο, κάνοντας εκτενή αναφορά στη μηχανική ευφυΐα και στο πώς επηρεάζεται η ανθρώπινη ταυτότητα από αυτήν, επισημαίνοντας ιδιαίτερα ότι «η πρόκληση για την Εκκλησία μας είναι ίσως η μεγαλύτερη στην ιστορία της, ίσως μεγαλύτερη και αυτής των διωγμών και των αιρέσεων.

Οι διωγμοί και αιρέσεις δεν ηρνούντο τον Θεό, ασεβούσαν στον αληθινό Θεό. Η σύγχρονη θεοποίηση της Τεχνολογίας, μάλιστα η απόδοση του χαρακτηρισμού της Νοημοσύνης, τον μεν νου του ανθρώπου τον αντικαθιστά με τη μηχανική λογική και ευφυΐα, τον δε Θεό τον εξαφανίζει από τον ορίζοντα των υπαρκτών, των όντων.

Ο Ων δεν υπάρχει, αγνοείται και διαγράφεται ως μη Ων. Ο θεόπλαστος “κατ’εικόνα Θεού και ομοίωσιν” άνθρωπος, για τον οποίο μιλάμε, πιθανόν δεν θα είναι κατανοητός από τον άνθρωπο στον οποίο απευθυνόμαστε».

Στο δεύτερο μέρος της Εισηγήσεώς του, ο Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος κατέθεσε δέκα προτάσεις αναφορικά με τη στάση της Εκκλησίας στο θέμα της τεχνητής ευφυΐας:

– Να κατανοήσουμε τι ακριβώς σημαίνει τεχνητή ευφυΐα και πώς και σε ποιο βαθμό επηρεάζει τον άνθρωπο. Τι δικαιολογεί ενθουσιασμό για το επίτευγμα και τι φόβο και επιφυλακτικότητα για τις συνέπειες.

– Να μην ψάχνουμε πίσω από όλο αυτό το φαινόμενο για συνωμοσίες, ούτε να αδιαφορούμε για το πώς προχωράει ο κόσμος, αλλά να γνωρίζουμε ότι επαναλαμβάνεται η ιστορία, όπως αυτή περιγράφεται στην Βίβλο.

– Να αξιοποιήσουμε την σύγχρονη τεχνολογία στην οργάνωση των δομών και του κοινωνικού έργου της, στον εμπλουτισμό της ποιμαντικής της με νέες ιδέες και γενικότερα στην έκφραση και διάχυση της μαρτυρίας της με ένα τρόπο καθαρά δικό της, εμπιστευόμενοι κυρίως νέους με σχετική εμπειρία και γνώση.

– Να κάνουμε τον δικό μας αλγόριθμο, τον οποίο να «κατηχήσουμε», ώστε να κάνει μόνο το καλό.

– Να αναδείξουμε την Ορθόδοξη θεολογία με εύληπτη σύγχρονη γλώσσα.

– Να διαφυλάξουμε το μυστήριο και τη μυσταγωγία, διαχωρίζοντάς τα από συναισθηματικές ψευδαισθήσεις.

– Να δώσουμε έμφαση στη δύναμη της προσευχής, διά της οποίας η Εκκλησία ομιλεί.

– Να μην ομιλούμε για σημεία και θαύματα, αλλά να ζούμε με σημεία και χάρη, φωτισμό και αποκαλύψεις, δύναμη και χαρίσματα.

– Να πιστέψουμε ότι ως Εκκλησία κατέχουμε τον θησαυρό των εκ Θεού απαντήσεων στην πρόκληση κάθε κακού και κάθε εξ αριστερών επιβουλής και ότι κατέχουμε τον λόγο του Θεού Λόγου.

– Να κατανοήσουμε ότι ως Εκκλησία δεν υπάρχουμε για να ανατρέψουμε τις όποιες εξελίξεις όσο κακές και επικίνδυνες και αν φαίνονται ή και αν είναι, αλλά υπάρχουμε για να αποτελούμε το λήμμα που θα ομολογεί στην ιστορία την πίστη και να μαρτυρούμε την προοπτική της Βασιλείας του Θεού.

Στον επίλογο της Εισηγήσεώς του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος μεταξύ άλλων ανέφερε: «Γι’ αυτό και η ζωή μας ως Εκκλησίας υποχρεωτικά πρέπει να είναι συμβατή με τη διδασκαλία μας και το Ευαγγέλιο. Ζωή με δύναμη, συνέπεια, αλλά και σημεία.

Τότε μόνον η ετερότητα του λόγου μας γεννάει ένθεο ζήλο, ενθουσιάζει, εμπνέει και φυσικά πείθει ότι ο “καινός”, ο ανακαινισμένος άνθρωπος είναι ασύγκριτα ανώτερος του προϊόντος της αναδυόμενης νέας ανθρωπολογίας.

Διαφορετικά, η τεχνητή ευφυΐα θα κυριαρχήσει στον κόσμο, θα επιβληθεί και σε μας. Ο Θεός της θα φαντάζει πιο αληθινός από τον δικό μας και βέβαια πιο πειστικός».

Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας επιδοκίμασε την εμπεριστατωμένη Εισήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Νικολάου. Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας θα συνεχίσει και θα ολοκληρώσει τις εργασίες Της αύριο, Πέμπτη 9 Οκτωβρίου ε.έ.

Βόμβα στην ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία – Ο πασίγνωστος μητροπολίτης που πούλησε για 880.000 ευρώ εκκλησιαστική περιουσία

 Ιερές «αγοροπωλησίες» και βαλίτσες με δεσμίδες: Η πρόταση «καταπέλτης» του εισαγγελέα Παρασκευαΐδη και το βούλευμα! Η δικαστική έρευνα για τον μητροπολίτη Ελενουπόλεως, Ιωακείμ και η κακουργηματική απάτη σε βάρος εκκλησιαστικής περιουσίας που πουλήθηκε 880.000 ευρώ σε Κύπριους επιχειρηματίες! Η καθαρίστρια της Μητρόπολης που υπέγραψε στα συμβόλαια για τα ακίνητα – «φιλέτα».

Μια ομολογουμένως περίεργη υπόθεση που αφορά εκκλησιαστική περιουσία, η οποία ανήκει στη Μητρόπολη Ζάμπιας στην Αφρική, με την εμπλοκή του Επισκόπου Ελενουπόλεως Ιωακείμ που κατάγεται από τον Βόλο, απασχολεί τους εκκλησιαστικούς κύκλους της Ελλαδικής Εκκλησίας αλλά και την Ελληνική δικαιοσύνη.

Ο Μητροπολίτης ερευνάται από τη Δικαιοσύνη για πωλήσεις ακινήτων της εκκλησίας, καθώς –σύμφωνα με τη δικογραφία– διαβεβαίωσε ψευδώς Κύπριους επιχειρηματίες ότι αυτά ανήκουν στην Εκκλησία της οποίας είχε την εποπτεία.

Ο Εισαγγελέας πρότεινε την παραπομπή του στο εδώλιο για κακουργηματική απάτη, αλλά το Δικαστικό Συμβούλιο με βούλευμα ζήτησε περαιτέρω έρευνα προκειμένου να προσκομιστούν νέα στοιχεία.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Ο νυν Μητροπολίτης Ελενουπόλεως Ιωακείμ και πρώην Μητροπολίτης Ζάμπιας στην Αφρική κατηγορείται ότι πούλησε δύο ακίνητα της Μητρόπολης στη Ζάμπια με ψευδείς ισχυρισμούς.

Το πρώτο αφορούσε ένα τεράστιο οικοδομικό συγκρότημα περίπου 4.000 τ.μ., ενώ το δεύτερο ένα οικοδόμημα 335 τ.μ. Ο Μητροπολίτης δίνει τις δικές του εξηγήσεις για τις κατηγορίες σε βάρος του στο απολογητικό υπόμνημα που έχει καταθέσει.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι το δίκαιο της Ζάμπιας είναι διαφορετικό από το ελληνικό και τα πράγματα μπερδεύονται με διάφορα καταστατικά που οφείλουν να τηρούν οι Μητροπόλεις στο εξωτερικό, καθώς και με ΦΕΚ που πρέπει να προσδιορίζουν τις αρμοδιότητές τους αλλά κυρίως λόγο της αλλαγής νομικών εκκλησιαστικών προσώπων που έγιναν κατά την διάρκεια της πώλησης των ακινήτων.

Τον Ιούνιο του 2003 ο Μητροπολίτης Ελενουπόλεως εξελέγη από την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας Επίσκοπος Ζάμπιας – Αφρικής. Στις 6 Οκτωβρίου του 2009 η Ιερά Επισκοπή Ζάμπιας, της οποίας είχε τεθεί επικεφαλής, έγινε Μητρόπολη που ουσιαστικά εκπροσωπείται από τον εκάστοτε Μητροπολίτη.

Τον Οκτώβριο του 2003 η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ζάμπιας μετονομάστηκε σε Ορθόδοξη Επισκοπή με νέο καταστατικό. Όσον αφορά τα δύο επίδικα ακίνητα, επρόκειτο για περιουσιακά στοιχεία της Μητρόπολης Ζάμπιας.

Πρέπει να σημειωθεί ότι στη Ζάμπια επικρατεί ένα ιδιότυπο νομικό καθεστώς ως προς την καταχώρηση των ακινήτων και ουσιαστικά της μη ιδιοκτησίας, αφού παραχωρούνται από το κράτος.

Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο βούλευμα, με το οποίο διατάχθηκε συμπληρωματική ανάκριση, ενώ υπήρχε η εισαγγελική εισήγηση για παραπομπή του Μητροπολίτη στο εδώλιο για κακουργηματική απάτη, ξεκαθαρίζεται με σαφήνεια το χρονικό των γεγονότων: Στις 3 Ιουλίου του 2014 ο υπό δικαστική έρευνα Μητροπολίτης πούλησε σε δύο Κύπριους επιχειρηματίες το πολεοδομικό συγκρότημα των 4.000 τ.μ. που είχε παραχωρηθεί στην μητρόπολη Ζάμπιας από την κυβέρνηση!

Σύμφωνα με τη δικογραφία, δεν είχε δικαίωμα υπογραφής για την πώληση, αφού πλέον δεν είχε δικαιοδοσία επί των ακινήτων, καθώς αυτά είχαν μεταβιβαστεί με νέο καταστατικό στη Μητρόπολη της οποίας δεν ήταν επικεφαλής.

Εντύπωση προκαλεί ότι στα συμβόλαια έχει βάλει υπογραφή και η καθαρίστρια της Μητροπόλεως, για την οποία ο Μητροπολίτης στο απολογητικό του υπόμνημα ισχυρίζεται ότι πράγματι υπέγραψε, αλλά ως μάρτυρας και όχι με άλλον ρόλο.

Πάντα σύμφωνα με τη δικογραφία, κατά την υπογραφή των συμβολαίων οι Κύπριοι επιχειρηματίες του κατέβαλαν σε μετρητά 330.000 δολάρια.

Στις 29 Ιουνίου 2015 έγινε και η δεύτερη πώληση ενός άλλου ακινήτου 335 τ.μ., το οποίο πουλήθηκε στην εταιρεία «DINGLES KAFUE RIVER LODGE LIMITED». Όπως προκύπτει πάλι από τη δικογραφία, η κατηγορία αφορά το γεγονός ότι δεν είχε δικαίωμα να πουλήσει ούτε αυτό το ακίνητο.

Τελικά, το πούλησε όμως με αντίτιμο 550.000 δολάρια. Τα χρήματα, όπως προκύπτει, δεν κατατέθηκαν σε λογαριασμό της Μητρόπολης στην οποία ανήκαν τα ακίνητα, αλλά σε λογαριασμό του πρώην Μητροπολίτη Ζάμπιας Ιωακείμ. Συνολικά το τίμημα των δύο ακινήτων ανήλθε στο ποσό των 880.000 δολαρίων.

Στη συνέχεια, όταν η Μητρόπολη Ζάμπιας δημιούργησε θέμα προκειμένου να της επιστραφούν τα χρήματα, ο πρώην Μητροπολίτης επέστρεψε 245.123 δολάρια.

Σύμφωνα με το απολογητικό υπόμνημα του Μητροπολίτη, είχε άδεια για την πώληση από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας αλλά προφορική.

Ο ίδιος επίσης ισχυρίστηκε ότι όλα τα χρήματα που εισέπραξε τα δαπάνησε για υποχρεώσεις της Εκκλησίας. Από τις εξηγήσεις που έδωσε προκύπτει μάλιστα ότι το δεύτερο ακίνητο ήταν προσωπικό του περιουσιακό στοιχείο και όχι της Μητρόπολης, αφού –όπως είπε– του το είχε χαρίσει ένας ιδιώτης, χωρίς να κατονομάσει ποιος ήταν.

Παρόλα αυτά, ο Εισαγγελέας δεν δέχτηκε τους ισχυρισμούς του και ζήτησε να παραπεμφθεί στο κατηγορητήριο για κακουργηματική απάτη.

Το Δικαστικό Συμβούλιο με το υπ’ αριθμόν 4115/2022 βούλευμά του όμως δεν δέχτηκε την πρόταση του Εισαγγελέα, ζητώντας περαιτέρω ανακριτικές πράξεις.

Η υπόθεση μπερδεύεται λόγω του γεγονότος ότι όλα διαδραματίστηκαν στη Ζάμπια, παρά το ότι ασχολείται η ελληνική Δικαιοσύνη, και όπως φαίνεται αυτό αποτελεί και τον κύριο υπερασπιστικό ισχυρισμό του ερευνώμενου Μητροπολίτη ως προς το δικαίωμα της νομιμοποίησης για τη μήνυση που έκανε σε βάρος του η Μητρόπολη Ζάμπιας, για την οποία ισχυρίζεται ότι δεν είναι το διάδοχο νομικό πρόσωπο που μπορεί να εγείρει αξιώσεις για την περιουσία που πούλησε ο ερευνώμενος Μητροπολίτης.

Πρέπει να σημειώσουμε, ότι την μήνυση την κατέθεσε ο διάδοχος του στην μητρόπολη Ζάμπιας, Ιωάννης (κατά κόσμον Ιωάννης Τσαφταρίδης), η οποία βασίστηκε σε οικονομικό έλεγχο που έκανε μόλις παρέλαβε τα ηνία της μητροπόλεως.

Την προανακριτική διαδικασία της μηνύσεως είχε αναλάβει από τον Μάρτιο του 2019 ο 14ος ανακριτής Αθηνών και την παραπομπή του μητροπολίτη στο εδώλιο ζήτησε με την πρόταση του ο αντιεισαγγελέας Παναγιώτης Παρασκευαίδης.

Η υπόθεση έχει μεγάλο ενδιαφέρον και στη δικαστική αίθουσα θα ακουστούν αρκετά ακόμα πιο ενδιαφέροντα πράγματα.

tilewstwra.gr

Τι σημαίνει τελικά η ευχή «Καλή Παναγιά» - Είναι σωστό ή λάθος;

Τι σημαίνει τελικά η ευχή «Καλή Παναγιά» - Είναι σωστό ή λάθος;

Η φράση χρησιμοποιείται κυρίως λίγο πριν τον 

Καθώς ο Αύγουστος προχωρά, μία ευχή κάνει όλο και πιο συχνά την εμφάνισή της στην καθημερινότητά μας: «Καλή Παναγιά». Είτε ως αποχαιρετισμός, είτε ως ευχή για τις μέρες που έρχονται, είτε απλώς ως ένδειξη σεβασμού προς τη μεγαλύτερη εορτή του ορθόδοξου ημερολογίου η φράση ακούγεται ολοένα και περισσότερο. Αλλά τι σημαίνει ακριβώς; Είναι σωστό να τη λέμε; Ή πρόκειται για μια «μοντέρνα» έκφραση που προκαλεί σύγχυση;

Τι εννοούμε όταν λέμε «Καλή Παναγιά»

Η φράση χρησιμοποιείται κυρίως λίγο πριν τον Δεκαπενταύγουστο, και ουσιαστικά λειτουργεί όπως το «Καλό Πάσχα» ή το «Καλά Χριστούγεννα». Στο πλαίσιο αυτό, η «Παναγιά» λειτουργεί μεταφορικά, δηλαδή δεν εννοούμε το πρόσωπο της Παναγίας, αλλά την ημέρα της γιορτής της δηλαδή την Κοίμηση της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου. Έτσι, η ευχή σημαίνει: «να περάσεις καλά μέχρι και την Παναγιά», ή «καλή εορτή της Παναγίας».

Γλωσσικά, η φράση δεν είναι λάθος. Είναι μια ευχή που ακολουθεί τη λογική άλλων παρόμοιων ευχών, όπως «Καλή Ανάσταση» ή «Καλή Πρωτοχρονιά». Η φράση είναι σύντομη, οικεία, και λειτουργεί ως σήμα κατατεθέν του ελληνορθόδοξου πολιτισμού.

Τα επιχειρήματα εκείνων που υποστηρίζουν ότι η συγκεκριμένη ευχή θα πρέπει να εξοστρακιστεί από την καθημερινότητά μας συνοψίζονται στο εξής: Η Παναγία, βάσει της διδασκαλίας της θρησκείας μας, είναι κάλλιστη -όχι απλά καλή- και η ευχή στερείται νοήματος.

Την συγκεκριμένη άποψη φαίνεται να ενστερνίζεται και ο μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, ένας εκ των ιεραρχών που υποστήριξαν με σθεναρότητα ότι δεν θα πρέπει να βαφτίζονται τα παιδιά των ομόφυλων ζευγαριών.

«Τα τελευταία χρόνια, επικράτησε μια μόδα που λέει Καλή Παναγιά, τι θα πει καλή Παναγιά! Λέμε καλό Χριστό; Eμείς λέμε Καλά Χριστούγεννα είναι γεγονός, λέμε Καλό Πάσχα είναι γεγονός» δήλωσε πέρυσι σε κήρυγμά του.

Όμως, πόσο δίκιο έχει ο ιεράρχης; Σε όλες τις γλώσσες, τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται, σε φράσεις που είναι εξαιρετικά κοινόχρηστες και τα δύο μέρη μιας συζήτησης αντιλαμβάνονται αμφότερα περί τίνος ο λόγος. Επί πλέον, ο πλεονασμός είναι κάτι που είναι συνυφασμένο με τη γλώσσα για να δηλώσει κάτι σε υπερθετικό βαθμό.

Σχετικές διευκρινήσεις παρείχε με περσινή ανάρτηση της στο Facebook η Ομότιμη Καθηγήτρια Γλωσσολογίας στο Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Πηνελόπη Καμπάκη:

«Καταρχήν δεν υπάρχει πλεονασμός στις ευχές που έχουν το καλό/καλή/καλά στην αρχή τους και που, εκ πρώτης όψεως, μοιάζουν ταυτολογικές ή υπερβολικές. Αλλά και πλεονασμό να το θεωρήσουμε, πού το κακό; Ο πλεονασμός είναι πολύ συνήθης στην γλώσσα αρχαιόθεν.

Αίφνης πλεονασμός υπάρχει και στην λέξη λυκόφως αφού η λέξη δεν προέρχεται από τον λύκο, όπως μάς δίνεται η εντύπωση, αλλά από κάποια λέξη λύκη που σήμαινε “πρωινό φως”, ομόρριζη με το το λατινικό lux = φως!

Για να επανέλθω στο θέμα, στην ευχή μας έχουμε δύο συνθετικά που σημαίνουν… φως! Είτε, λοπόν, λέμε «καλή επιτυχία», είτε «καλή λευτεριά», δεν εννοούμε πως θα μπορούσε κάποια επιτυχία να ήταν κακή, δηλαδή… αποτυχημένη, ή ότι μια γέννα θα μπορούσε, πόσο δε μάλλον ότι θα θέλαμε, να μην ήταν ανακουφιστική. Το «καλός», στις περιπτώσεις αυτές, σημαίνει «με το καλό να έρθει», «με το καλό να φτάσει» [η επιτυχία, η ημέρα της γέννας κ.ο.κ.]», «μακάρι να πάνε όλα κατ’ ευχήν», «γεροί να ’μαστε», «άμποτε».

Θα το καταλάβει ακόμη πιο εύκολα κάποιος με το εξής παράδειγμα: «Καλή πατρίδα, σύντροφε», ήτοι: «Με το καλό να επιστρέψεις [ή να επιστρέψουμε] στην πατρίδα μας [στην Ελλάδα], σύντροφε». Τα ίδια και με το (ακόμη πολύ παλιό: ο Παπαδιαμάντης το αντιγράφει κοντά ενάμιση αιώνα πίσω) «Καλό Παράδεισο», κουβέντα όμως που είναι στ’ αλήθεια παμπάλαια: ο θάνατος νοείται σαν η αρχή ενός ταξιδιού προς τον άλλο κόσμο, και οι ζωντανοί εύχονταν πάντα να ήταν εύδρομο το ταξίδι αυτό, και ο προορισμός του ο καλύτερος δυνατός: ο Παράδεισος.

Κατ’ αυτά, και το «Καλή Παναγιά» δεν έχει να κάνει με το καλός-κακός, ή με την καλή ή την… κακιά Παναγία. Δεν σημαίνει καν την ίδια την Παρθένο Μαρία — αλλά τη γιορτή της, την εορτή της Κοιμήσεως: «της Παναγιάς». Σημαίνει απλούστατα, «Με το καλό να φτάσει η μέρα του Δεκαπενταύγουστου, η γιορτή της Παναγίας, το πανηγύρι, το κατακαλόκαιρο».

Είναι μια απλή, κατανοητότατη, επίσης πολύ παλιά ευχή, που, πιθανόν, δεν την έλεγαν στο δικό μας τόπο αλλά σε κάμποσους άλλους κυρίως νησιωτικούς τόπους!

Μη διστάζετε λοιπόν να την πείτε, αν σας βγαίνει!»

Newsbomb gr

Θλίψη για την κοίμηση γνωστού Αρχιμανδρίτη

 

Η ελληνορθόδοξη ομογένεια της Αυστραλίας θρηνεί την κοίμηση του Αρχιμανδρίτη Νεκταρίου Ζορμπαλά, ο οποίος απεβίωσε την Τετάρτη, 23 Ιουλίου 2025, σε ηλικία 90 ετών.

Ο μακαριστός κληρικός, κατά κόσμον Ζαχαρίας Ζορμπαλάς, υπήρξε μια εξέχουσα και αγαπητή μορφή στην Ελληνορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας, αφιερώνοντας πάνω από 60 χρόνια στην ιερατική του διακονία με σεμνότητα, αγάπη και αφοσίωση.

Γεννημένος στην Κω το 1935, μετανάστευσε στην Αυστραλία στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Χειροτονήθηκε το 1971 και ξεκίνησε την ιερατική του πορεία στην Ενορία Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Innisfail, στη Βόρεια Κουινσλάνδη. Το 1974 αναγορεύθηκε Αρχιμανδρίτης και από το 1975 υπηρέτησε σε διάφορες ενορίες στο Σίδνεϊ, με τελευταίο σταθμό του, από το 1988 έως την κοίμησή του, την Ενορία Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Newtown.

Ο π. Νεκτάριος ξεχώρισε για τη φιλανθρωπική του δράση, ιδρύοντας το συσσίτιο «Soup Kitchen» και προσφέροντας στήριξη σε δεκάδες άπορους, ανεξαρτήτως θρησκείας ή καταγωγής, καθιστώντας το κοινωνικό του έργο σημείο αναφοράς για την πολυπολιτισμική κοινωνία του Σίδνεϊ.

Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ.κ. Μακάριος, μόλις πληροφορήθηκε την εκδημία του, τέλεσε Τρισάγιο και επικοινώνησε με την οικογένειά του εκφράζοντας τη θλίψη και τα συλλυπητήριά του. Στην επίσημη δήλωσή του ανέφερε ότι ο π. Νεκτάριος υπήρξε «ένας ευλογημένος κληρικός, υπόδειγμα σεμνότητας, ήθους και ανιδιοτελούς προσφοράς», και ότι «η παρακαταθήκη του θα συνεχίσει να μας εμπνέει».

Η κηδεία του Αρχιμανδρίτη Νεκταρίου αναμένεται να τελεστεί παρουσία πλήθους πιστών που επιθυμούν να αποτίσουν φόρο τιμής σε έναν άνθρωπο της προσφοράς, της πίστης και της αγάπης.

Αγία Μαρίνα: Το έθιμο με τα καινούργια ρούχα

Αρκετοί θεωρούν πως η Αγία Μαρίνα, την μνήμη της οποίας τιμά αύριο Τετάρτη (17.07.2024) η Εκκλησία, προστατεύει από το κακό το μάτι και τα δαιμόνια, ενώ θεωρείται προστάτιδα των φιλάσθενων παιδιών.

Η Αγία Μαρίνα συγκαταλέγεται στους μεγαλομάρτυρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ενώ είναι, επίσης, προστάτιδα Αγία της Λέρου.

Γεννήθηκε στην Αντιόχεια το 270 μ.Χ. Σε ηλικία 15 χρόνων αποκαλύπτεται η πίστη της στον Χριστό. Ο πατέρας της, που ήταν ιερέας ειδώλων την διέγραψε από παιδί του και οι αρχές την οδήγησαν σε δίκη. Μετά από καιρό, έμαθε για τη Μαρίνα και ο έπαρχος Ολύμβριος, που διέταξε να τη συλλάβουν για ανάκριση. Ο έπαρχος μπροστά στην μεγάλη της ομορφιά, της πρότεινε να απαρνηθεί την πίστη της και να τον παντρευτεί. Αυτή όμως δεν δελεάστηκε και αρνήθηκε. Έπειτα από αυτό φυλακίζεται.

Μάλιστα, μέσα στην φυλακή ο διάβολος μεταμορφωμένος σε άγριο δράκοντα, προσπάθησε να κάνει την Αγία να φοβηθεί. Αυτή όμως προσευχήθηκε στον Θεό και αμέσως ο δράκοντας άλλαξε μορφή και έγινε ένας μαύρος σκύλος και τότε η Αγία άρπαξε ένα σφυρί και χτυπώντας τον στο κεφάλι και την ράχη, τον ταπείνωσε.

Όταν για δεύτερη φορά την εξέτασε και διαπίστωσε ότι η πίστη της Αγίας Μαρίνας ήταν αμετακίνητη στο Χριστό, την έκαψε με αναμμένες λαμπάδες. Αλλά οι πληγές της με θαύμα έκλεισαν, και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πολλοί παρευρισκόμενοι να γίνουν χριστιανοί.

Μπροστά σ’ αυτόν τον κίνδυνο η Αγία Μαρίνα ξυλοκοπείται, την καταξεσκίζουν με ραβδιά, την κρεμούν, ενώ αυτή αιμορραγεί, την καίνε με λαμπάδες και τελικά την αποκεφαλίζουν.

Η Αγία Μαρίνα μαζί με την Αγία Βαρβάρα και την Αγία Αικατερίνη είναι πολύ αγαπητές λόγω του μαρτυρίου που υπέστησαν σε τόσο νεαρή παρθενική ηλικία. Ο λαός μας τις έχει συνδέσει με πολλές πτυχές της ζωής. Η Αγία Μαρίνα είναι για το ξεμάτιασμα, «μαραίνει» το κακό το μάτι, αλλά διώχνει και τα δαιμόνια.

Το έθιμο με τα καινούργια ρούχα

Παλαιότερα, στην Αθήνα οι μητέρες οδηγούσαν τα παιδιά τους κατά την εορτή της στην ομώνυμη εκκλησία που βρίσκεται στο Λόφο των Νυμφών. Τους φορούσαν καινούργια ρούχα και άφηναν τα παλαιά στον περίβολο του ναού, με την ελπίδα να αποβάλουν τα παιδιά τους τις αρρώστιες από τις οποίες είχαν.

Tα άγια λείψανα της φυλάγονταν στην Κωνσταντινούπολη μέχρι την πρώτη άλωση της από τους Λατίνους, το 1204 μ.Χ., ενώ σύμφωνα με άλλες πηγές βρίσκονταν μέχρι το 908 μ.Χ. στην Αντιόχεια και στην συνέχεια μεταφέρθηκαν στην Ιταλία. Σήμερα, τα άγια λείψανα της Αγίας Μαρίνας, φυλάγονται στην Αθήνα, σε ναό που φέρει το όνομα της ενώ η χείρα της έχει μεταφερθεί στη Μονή Βατοπεδίου στο Άγιο Όρος.

«Κεραμίδα» από προφητεία του Αγίου Παϊσίου: «Όταν οι μέρες θα πλησιάζουν τότε…»

 

Μια ανατριχιαστική προφητεία είχε κάνει ο Άγιος Παϊσιος για όσα συμβούν στη χώρα, αλλά και τα ευχάριστα που θα ακολουθήσουν αμέσως μετά.

«Όταν οι μέρες θα πλησιάζουν, τότε ο κόσμος θα σιχαθεί τους πολιτικούς…» ήταν τα λόγια του γέροντα, ο οποίος στη συγκεκριμένη προφητεία του αναφέρεται σε επίθεση της Τουρκίας προς την Ελλάδα και τα οποία συνεχίζουν «και θα τους κυνηγήσει»…

Βέβαια, ο γέροντας Παΐσιος αναφέρθηκε στη συνέχεια της προφητείας λέγοντας «Το κακό θα ξεκινήσει όταν ακούσετε να μιλάνε στην τηλεόραση για τα 12 ναυτικά μίλια»! Αυτό που συνέβη, πριν μερικές εβδομάδες, δηλαδή…

Ίσως να θεωρηθεί σύμπτωση, επίσης, το γεγονός πως ένας άλλος Αγιορείτης μοναχός, που αναγνωρίστηκε σαν Αγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο Πατροκοσμάς (Κοσμάς ο Αιτωλός) έχει προφητεύσει πως «θα ξεσηκωθεί το ρέμπελο και μετά οι πολίτες…», παραμένοντας στο ίδιο «μοτίβο» (προγενέστερη πρόβλεψη από αυτή του Παϊσίου) προσθέτοντας όμως ένα στοιχείο, αυτό του ξεσηκωμού του «ρέμπελου» (παλαιότερα ρέμπελος ονομαζόταν εκείνος που δεν είχε να κάνει δουλειά και που τριγυρνούσε άπραγος εδώ κι εκεί στους δρόμους).

«Τότε», αναφέρει ο Πατροκοσμάς, «θα υπάρχει κυβέρνηση και θα είναι σαν να μην υπάρχει»!!! Και η σημερινή πολιτική κατάσταση, δυστυχώς, τείνει να καθρεφτίζεται στην πρόρρηση – προφητεία του αγίου γέροντα και μοναχού…

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, όμως, αναφέρεται και άλλα στοιχεία στην προφητεία του πριν να φθάσει στην σύγκρουση με τους Τούρκους (η οποία επαναλαμβάνεται στις προφητείες και των δύο αγιορειτών μοναχών). «Ένας μεγάλος σεισμός θα κάνει πολύ κακό και μετά από αυτόν θα επιτεθεί ο Τούρκος και θα φθάσει μέχρι τα εξαμίλια…»!

Έξι μίλια ο Κοσμάς ο Αιτωλός, δώδεκα μίλια (και πιθανή παραβίασή τους) ο γέροντας Παΐσιος! Οι συμπτώσεις είναι ιδιαίτερα σημαντικές τη στιγμή που συγκλίνουν στην Ελληνοτουρκική σύγκρουση…

Τι γνώριζαν οι άγιοι αυτοί γέροντες και προσπάθησαν να μας προειδοποιήσουν; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σαφήνεια όταν μελετά τις προφητείες, ιδιαίτερα όταν αυτές δεν έχουν ακόμη εκπληρωθεί.

Επειδή η κατάθεση των «προφητειών» των δύο αυτών αγαπημένων γερόντων της Εκκλησίας είναι δυνατόν να λειτουργήσει ως αρνητικό κάλεσμα ή να αφήσει σπόρους συνωμοσιολογίας, καλό θα ήταν να αναφερθεί ότι οι γέροντες ποτέ δεν προκάλεσαν, ποτέ δεν επιζήτησαν και σε ολόκληρο το βίο τους απέφευγαν συστηματικά να προκαλέσουν και ιδιαίτερα να προκαλέσουν «λαθεμένα όνειρα» ή να δημιουργήσουν φόβους στους ανθρώπους που τους πλησίαζαν και αποζητούσαν την συμβουλή τους ή απλά να ακούσουν τα λόγια τους.

Σεμνοί και ζώντας με προσευχή, έχοντας σαν γεύμα ό,τι τους προσέφερε η φύση και όχι οι άνθρωποι, ταπεινοί μέχρις εσχάτων προσπάθησαν να φέρουν την ειρήνη, την αγαλλίαση και την αγάπη στις καρδιές όλων των ανθρώπων.

Σοκ η προφητεία του Γέροντα Εφραίμ – Η φρικτή αρρώστια που έρχεται θα έχει πολλούς νεκρούς

 

6 χρόνια συμπληρώθηκαν από την ημέρα όπου η ψυχή του Γέροντα Εφραίμ Φιλοθεϊτη, του ανθρώπου που εισήγαγε τον Ορθόδοξο μοναχισμό και καθ’ ομολογίαν φώτισε την Αμερική, πέταξε για τον ουρανό.

Ήταν βράδυ του Σαββάτου 7 Δεκεμβρίου (Κυριακή 8 Δεκεμβρίου πρωί στην Ελλάδα) όπου ο μακαριστός Γέροντας της Αριζόνας όπως καθιερώθηκε στη συνείδηση του λαού μετέβη εις τας ουρανίους μονάς πλησίον του Κυρίου του πόσο τόσο αγάπησε και διακόνησε στην επίγεια ζωή του.

Μία ζωή η οποία ξεκίνησε στις 24 Ιουνίου 1928 από τον Βόλο, περπάτησε και ανδρώθηκε πνευματικά στο Άγιον Όρος και έριξε την σπορά του Λόγου του Θεού στην Αμερική, στην έρημο της Αριζόνας η οποία με την παρουσία και τη δράση του ‘εξήνθησεν”.

Στον ραδιοφωνικό σταθμό της Πειραϊκής Εκκλησίας μίλησε το πνευματικοπαίδι του οσιακού Γέροντα Εφραίμ Φιλοθεΐτη. Ο π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος και αποκάλυψε τη νέα προφητική εμφάνισή του για μία φρικτή αρρώστια που έρχεται η οποία θα σαπίζει το στόμα, τα χέρια και τον πρωκτό αφήνοντας πολλούς νεκρούς.

Δείτε το βίντεο..

Αγιος Παΐσιος: «Αυτό θα κάνετε για το κακό μάτι…»

Αγιος Παΐσιος: «Πως να αντιμετωπίσετε το κακό μάτι…» Η ζήλεια, όταν έχει κακότητα, μπορεί να κάνει ζημιά. Αυτή είναι η βασκανία· είναι μια δαιμονική ενέργεια.

Αγιος Παΐσιος: «Αυτό θα κάνετε για το κακό μάτι…»

– Γέροντα, τη βασκανία την παραδέχεται η Εκκλησία; – Ναι, υπάρχει και ειδική ευχή (Ο Γέροντας τόνιζε πως μόνο ο ιερέας μπορεί να διαβάζει την ευχή για βασκανία). Όταν κανείς λέει κάτι με φθόνο, τότε πιάνει το «μάτι». – Πολλοί, Γέροντα, ζητούν «ματάκια» για τα μωρά, για να μην τα ματιάζουν. Κάνει να φορούν τέτοια; – Όχι, δεν κάνει. Να λέτε στις μητέρες σταυρό να τα φορούν.

– Γέροντα, αν κανείς επαινέσει ένα ωραίο έργο, και αυτοί που το έφτιαξαν δεχθούν τον έπαινο με υπερήφανο λογισμό και γίνει ζημιά, αυτό είναι βασκανία; -Αυτό δεν είναι βασκανία. Σ’ αυτήν την περίπτωση λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι. Παίρνει τη Χάρη Του ο Θεός από τον άνθρωπο, και τότε γίνεται ζημιά.

Βασκανία υπάρχει σε σπάνιες περιπτώσεις. Ιδίως oι άνθρωποι που έχουν ζήλεια και κακότητα – λίγοι είναι τέτοιοι – αυτοί είναι που ματιάζουν. Μια γυναίκα λ.χ. βλέπει ένα παιδάκι χαριτωμένο με την μάνα του και λέει με κακότητα: «Γιατί να μην το είχα εγώ αυτό το παιδί;

Γιατί να το δώσει ο Θεός σ’ αύτη;» Τότε το παιδάκι εκείνο μπορεί να πάθει ζημιά- να μην κοιμάται, να κλαίει, να ταλαιπωρείται, γιατί εκείνη το είπε με μια κακότητα. Και αν αρρώσταινε και πέθαινε το παιδί, θα ένιωθε χαρά μέσα της.

Άλλος βλέπει ένα μοσχαράκι, το λαχταρά, και αμέσως εκείνο ψοφάει. Πολλές φορές όμως μπορεί να ταλαιπωρείται το παιδί και να φταίει η ίδια η μάνα. Μπορεί δηλαδή η μάνα να είδε καμιά φορά κανένα αδύνατο παιδάκι και να είπε: «Τί είναι αυτό;

Τί σκελετωμένο παιδί!» Να καμάρωνε το δικό της και να κατηγόρησε το ξένο. Και αυτό που είπε με κακία για το ξένο παιδί, πιάνει στο παιδί της. Μετά το παιδί ταλαιπωρείται εξ αιτίας της μάνας, χωρίς να φταίει. Λειώνει-λειώνει το καημένο, για να τιμωρηθεί η μάνα και να καταλάβει το σφάλμα της. Τότε φυσικά το παιδί θα πάει μάρτυρας! Τα κρίματα του Θεού είναι άβυσσος.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Α΄, Με πόνο και αγάπη για το σύγχρονο άνθρωπο, Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1998,σ. 109.

Γιατί η εβδομάδα που διανύουμε ονομάζεται Διακαινήσιμος – Ο συμβολισμός

Εβδομάδα της Διακαινησίμου λέγεται η εβδομάδα που αρχίζει από την Κυριακή του Πάσχα και λήγει την Κυριακή του Θωμά ή Αντίπασχα. Η κάθε ημέρα της αναφέρεται ως εξής:

Δευτέρα της Διακαινησίμου

Τρίτη της Διακαινησίμου κ.ο.κ.

Πιθανότατα πήρε αυτή την ονομασία, επειδή άρχιζε η περίοδος πνευματικής αναγέννησης και ανακαίνισης για τους πιστούς, που είχαν βαπτισθεί τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου. Μέχρι την Κυριακή του Θωμά, οι νεοβαπτισθέντες φορούσαν λευκά ενδύματα, εξ ου και «Λευκή Εβδομάς».

Τι επιτρέπεται την Εβδομάδα της Διακαινησίμου

Την Εβδομάδα της Διακαινησίμου επιτρέπεται η «κατάλυσις εις πάντα» (επιτρέπεται κάθε είδους τροφή), ενώ κατά τους παλαιότερους χρόνους απαγορεύονταν η εργασία και τα δημόσια θεάματα (ιπποδρομίες κ.λ.π.) καθ’ όλη τη διάρκειά της.

Στο Βυζάντιο, ο εορτασμός ήταν λαμπρός και μεγαλοπρεπής. Ο αυτοκράτωρ καλούσε σε γεύμα τους φτωχούς, ενώ την Πέμπτη της Διακαινησίμου εδέχετο τον κλήρο και πρόσφερε γεύμα στον Πατριάρχη. Επίσης, τις μέρες αυτές ο ανώτατος άρχων απέλυε από τις φυλακές τους κατάδικους για ελαφρά εγκλήματα.

Την Παρασκευή της Διακαινησίμου, η εκκλησία εορτάζει τη Ζωοδόχο Πηγή σε ανάμνηση των εγκαινίων από τον αυτοκράτορα Λέοντα Α’ (5ος αιώνας) του ομωνύμου θαυματουργού Ναού που βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη. Σήμερα, ο ναός ονομάζεται Μπαλουκλή, από τους Τούρκους και τους Κωνσταντινουπολίτες (από τα μικρά ψάρια που υπάρχουν στην πηγή του, μπαλούκ=ψάρι). Την ημέρα αυτή γιορτάζουν ο Ζώης, η Ζωή, ο Ζήσης, ο Ζήσιμος και η Πηγή

reader.gr

21 Απριλίου τιμάται η μνήμη της Αγίας Αλεξάνδρας βασιλίσσης και των Αγίων Αναργύρων Ιανουαρίου και Φαύστου

Σήμερα, Δευτέρα του Πάσχα 21 Απριλίου, σύμφωνα με το εορτολόγιο του 2025 τιμάται η μνήμη της Αγίας Αλεξάνδρας βασιλίσσης και των Αγίων Ιανουαρίου και Φαύστου.

Άγιος Ιανουάριος ο Επίσκοπος και οι Πρόκουλος, Σώσσος και Φαύστος οι Διάκονοι, Δισιδέριος ο Αναγνώστης, Ακούτιος και Ευτύχιος

Σύμφωνα με τον συναξαριστή, ο Άγιος Ιανουάριος ήταν επίσκοπος στη Νεάπολη της Ιταλίας, στα χρόνια του Διοκλητιανού (284-304) και όταν έπαρχος στην περιοχή αυτή ήταν ο Τιμόθεος.

Ο Ιανουάριος μαζί με μια πολύ καλή ομάδα συνεργατών-χριστιανών, που την αποτελούσαν: οι διάκονοι Πρόκουλος (ή Πρόκλος), Σώσσος, Φαύστος, ο αναγνώστης Δησιδέριος, ο Ακούτιος και ο Ευτύχιος, αγωνίζονταν τον άγιο αγώνα της αρετής και έφερναν στο Χριστό πολλούς ειδωλολάτρες. Όταν έγινε ο μεγάλος διωγμός κατά των χριστιανών, συνελήφθησαν και υπέστησαν φοβερά βασανιστήρια. Τον Ιανουάριο έριξαν στη φωτιά για να καεί, αλλά με τη θεία χάρη έμεινε αβλαβής. Αμέσως, τότε, τον οδήγησαν σε άλλο τόπο, όπου του έκοψαν τα νεύρα και έτσι έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. Στο δρόμο για το μαρτύριο, συνέβη το έξης περιστατικό: Οι πολυάριθμοι χριστιανοί της Νεάπολης, προσπάθησαν να πάρουν από τα χέρια των στρατιωτών τον Ιανουάριο. Εκείνος, όμως, αρνήθηκε και τους είπε: «Αφήστε, παιδιά μου, να τελειώσω τον καλό αγώνα του μαρτυρίου, και σας υπόσχομαι ότι θα είμαι πάντοτε προστάτης της πόλης σας». Έτσι και έγινε. Η Νεάπολη τον ανακήρυξε πολιούχο της Άγιο.

Στο Συναξάρι του Αγίου Ιανουαρίου αναφέρεται ότι μια γυναίκα, που ονομαζόταν Μαξιμίνα και ήταν χήρα, είχε την ατυχία να χάσει το μονάκριβο παιδί της. Κάποια στιγμή, ενώ θρηνούσε, συνήλθε για λίγο και κοιτάζοντας ψηλά, είδε άνω από την πύλη του ναού ένα ύφασμα κρεμασμένο, στο οποίο ήταν ζωγραφισμένη η εικόνα του Αγίου Ιανουαρίου. Τότε η γυναίκα έφερε στο νου της εκείνο που κάποτε έκανε ο προφήτης Ελισσαίος, όταν ανέστησε τον υιό της Σωμανίτιδος. Αφού κινήθηκε λοιπόν η Μαξιμίνα από θείο φωτισμό, έκανε και αυτή το ίδιο. Σχημάτισε δηλαδή κατάλληλα τον υιό της και ακολούθως σχημάτισε το ομοίωμα του Αγίου Ιανουαρίου. Στη συνέχεια δε, στα μάτια του παιδιού της προσάρμοσε τα μάτια της εικόνας του Αγίου. Το ίδιο έκανε και με τα αυτιά, το στόμα και με τα υπόλοιπα μέλη. Κάνοντας το έργο αυτό η γυναίκα προσευχόταν θερμά προς τον Άγιο Ιανουάριο λέγοντας: «Δούλε του Θεού, ελέησέ με και ανάστησε τον υιό μου, γιατί είναι το μόνο μου παιδί, δεν έχω άλλο». Και πραγματικά, ο Άγιος άκουσε την παράκληση της Μαξιμίνας και ανέστησε τον υιό αυτής.

Απολυτίκιον

Ἦχος δ'. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ

Ὡς Ἱεράρχης καὶ σοφὸς θεηγόρος, τύπος ἐγένου πρὸς ἀθλήσεως πόνους, Πάτερ Ἰανουάριε τοὶς περὶ σεαυτόν. Σῶσος γὰρ καὶ Πρόκουλος, Δισιδέριος Φαῦστος, καὶ σὺν Ἀκουτίωνι, ὁ Εὐτύχιος ἅμα, σὺν σοῖ ἀθλούσι μάκαρ εὐσεβῶς, μεθ' ὧν δυσώπει, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἠμῶν.

Πηγή: newsbomb.gr

Μεγάλη Πέμπτη: Ο Μυστικός Δείπνος, η προδοσία του Ιούδα και η Ακολουθία των Αχράντων Παθών

 

Την Αγία και Μεγάλη Πέμπτη μνημονεύουμε τέσσερα σημαντικά γεγονότα:

-τον Ιερό Νιπτήρα,

-το Μυστικό Δείπνο,

-την προσευχή του Κυρίου στη Γεσθημανή και

-την προδοσία του Ιούδα

«Ὁ δὲ παραδιδοὺς αὐτὸν ἔδωκεν αὐτοῖς σημεῖον λέγων· ὃν ἂν φιλήσω, αὐτός ἐστι· κρατήσατε αὐτόν. καὶ εὐθέως προσελθὼν τῷ Ἰησοῦ εἶπε· χαῖρε, ῥαββί, καὶ κατεφίλησεν αὐτόν(:εκείνος μάλιστα που τον παρέδωσε, είχε δώσει σ’ αυτούς συνθηματικό λέγοντας: ‘’Εκείνον που θα φιλήσω, αυτός είναι˙ πιάστε τον προσέχοντας καλά μη σας φύγει’’. Και αμέσως πλησίασε τον Ιησού και του είπε: ‘’Χαίρε, διδάσκαλε’’. Και τον φίλησε με προσποιητή εγκαρδιότητα)»[Ματθ.26,48].

Ο εσπερινός της Μεγάλης Πέμπτης

Στον εσπερινό της Μεγάλης Πέμπτης ακούμε για τη Σταύρωση του Ιησού Χριστού. Στις εκκλησίες διαβάζονται τα 12 Ευαγγέλια, μέσω των οποίων περιγράφονται τα Άγια Πάθη. Μετά το πέμπτο Ευαγγέλιο βγαίνει ο Εσταυρωμένος.

Την Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ, λοιπόν. η Εκκλησία θα μάς συγκλονίσει παρουσιάζοντάς μας την Σταύρωση του Θεανθρώπου. Ο Ιησούς ανεβαίνει στον Σταυρό για να δώσει στους ανθρώπους τη δυνατότητα ν’ ανέβουμε στον ουρανό.

Το φοβερό όργανο της θανατικής καταδίκης, από τη στιγμή που πορφυρώνεται από το άχραντο αίμα του Θεανθρώπου, γίνεται για εμάς τους Χριστιανούς λάβαρο νίκης, προμήνυμα αιώνιας ζωής, το κλειδί του Παραδείσου.

Ο άνθρωπος ειρηνεύει με τον Θεό και ανακαλύπτει και πάλι την γεμάτη αγάπη και στοργή αγκαλιά του Θεού – Πατέρα.

O Μητροπολίτης Δημητριάδος για την Μεγάλη Πέμπτη

Παρακολουθήστε ένα ακόμη σύντομο βίντεο που ετοίμασε ο Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος, για την Αγία και Μεγάλη Πέμπτη.

"Αγία και Μεγάλη Πέμπτη. Και μία παλιά παράδοση θέλει τους Έλληνες Ορθοδόξους σήμερα στους ναούς να κοινωνούν. Αλλά πολλές φορές, για το έθιμο, για το καλό. Όχι. Η Θεία Κοινωνία δεν είναι έθιμο ούτε για το καλό. Είναι συμμετοχή στο Μυστήριο της Ευχαριστίας που στο Μυστικό Δείπνο ο Χριστός παρέδωσε στους Μαθητές Του. Κι από τότε μέχρι και σήμερα, μετά το Άγιο Πνεύμα της Πεντηκοστής τελείται στους ναούς αυτή η Ευχαριστία για να κοινωνήσουμε το αναστημένο σώμα του Χριστού και να του πούμε: -Κύριε, σ'αγαπάμε και θέλουμε να είμαστε ένα μαζί Σου και ένα μεταξύ μας. Το Μυστήριο της Ευχαριστίας είναι η συμμετοχή μας στην αληθινή ζωή της Εκκλησίας και Δόξα τω Θεώ είναι πολλοί οι πιστοί που με συνείδηση κοινωνούν και τη Μεγάλη Πέμπτη και θα κοινωνήσουν και την Κυριακή του Πάσχα και σε κάθε Θεία Λειτουργία. Είναι η πρόσκληση στη Ζωή. Το Μυστήριο της Ευχαριστίας."

Μεγάλη Πέμπτη: Live από το Οικουμενικό Πατριαρχείο η Ακολουθία των Παθών

 Ζωντανή εικόνα από το Φανάρι και την αποψινή τελετή στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου.

Παρακολουθήστε ζωντανά από τον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου

 στο Φανάρι, την Ακολουθία των Παθών, χωροστατούντος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Την έσβησαν από παντού: Η κορυφαία σκηνή του Ιησού από τη Ναζαρέτ που κόπηκε στο μοντάζ και γιατί δε θα τη δούμε ποτέ στην τηλεόραση

 Η θρυλική σειρά του Φράνκο Τζεφιρέλι Ιησούς από τη Ναζαρέτ έχει γίνει συνώνυμο του Πάσχα και οι περισσότεροι από εμάς την έχουν δει δεκάδες φορές. Ωστόσο, ελάχιστοι έχουν δει μία από τις κορυφαίες σκηνές, που κόπηκαν στο μοντάζ.

Πρόκειται για τη σκηνή της Ανάστασης του Ιησού. Αν και η σκηνή γυρίστηκε κανονικά από την παραγωγή της ταινίας, στη συνέχεια ο Φράνκο Τζεφιρέλι αποφάσισε να τη διαγράψει εντελώς.

Γιατί; Όπως είχε εξηγήσει ο ίδιος σε παλαιότερη συνέντευξή του, υπήρχαν πολλά προβλήματα στα οποία δεν μπορούσε να δώσει λύσεις. «Προσπάθησα να γυρίσω τη σκηνή της Ανάστασης και υπήρχαν αυτά τα προβλήματα, που δεν γνωρίζεις πώς να τα λύσεις.

.

Είναι ένα μυστήριο, Η δουλειά μας μπορεί να γίνει πολύ δύσκολη όταν πας να γυρίσεις τέτοιες σκηνές. Σε μια φωτογραφία είναι αλλιώς, αλλά στον κινηματογράφο, ο οποίος σου δείχνει γεγονότα, δεν μπορείς να δημιουργήσεις αυτό το μυστήριο. Το προσπάθησα αρκετές φορές.

Γυρίσαμε δύο διαφορετικές σκηνές για την Ανάσταση, αλλά στο τέλος αποφασίσαμε να αφήσουμε το κοινό να το φανταστεί όπως εκείνο ήθελε. Με την πίστη και τα πιο βαθιά του συναισθήματα γι’ αυτό το μυστήριο. Από κινηματογραφικής άποψης, φοβήθηκα ότι θα χάναμε αυτό το μυστήριο. Τι θα φορούσε ο Ιησούς; Θα έπρεπε να πέφτουν οι επίδεσμοι από το σώμα του; Ποιος θα ήταν ο σωστός τρόπος να γίνει; Όλα αυτά τα ερωτήματα γεννήθηκαν στο μυαλό μου. Σε κάποια άλλη ταινία ίσως να δούλευε αυτή η σκηνή, στη δική μας όχι»..

H σκηνή κόπηκε στο μοντάζ, όμως, για όποιον θέλει να τη δει και να καταλάβει για τι πράγμα μιλάμε, τότε μπορεί να την αναζητήσει στο Youtube. Στον Ιησού από τη Ναζαρέτ που προβάλλεται κάθε χρόνο στην ελληνική TV δε θα τη βρει ποτέ.

Τον “εξαφάνισαν” από παντού, δεν έγινε ποτέ αστέρας: Ο «Ιησούς από τη Ναζαρέτ» & η εικόνα του σήμερα στα 79

Τι απέγινε ο Ρόμπερτ Παόυελ, ο πιο διάσημος «Ιησούς»

Ξανθός, με γαλάζια μάτια και ήρεμη μορφή, ο Πάουελ ενσάρκωσε την εικόνα του δυτικού κόσμου για τον Ιησού, πράγμα που όπως έχει αποδειχτεί δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Κι όμως πολλοί ακόμα και σήμερα ταυτίζουν με τη δική του μορφή τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, ο οποίος ήταν μάλλον μελαχρινός.

Ο Βρετανός ηθοποιός πάντως στα 31 του χρόνια έδωσε μια υποδειγματική ερμηνεία, κάνοντας μέχρι και τον Πάπα δώσει την έγκριση – και την ευλογία του- για τη σειρά. Στην αρχή, όταν ο Τζεφιρέλι του πρότεινε αυτό τον ρόλο, ο Πάουελ ήταν διστακτικός. «Όταν κλήθηκα να υποδυθώ τον Ιησού, ήμουν τριάντα ενός ετών και ομολογώ ότι μέχρι τότε δεν είχα κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη θρησκεία και καμία απολύτως γνώμη για τον Χριστό. Τώρα, ύστερα από εννιά μήνες γυρισμάτων σε επιβλητικά τοπία του Μαρόκου και της Τυνησίας, μπορώ να πω ότι πραγματικά πιστεύω στον Ιησού, ακόμη και αν δεν πηγαίνω τακτικά στην εκκλησια», είχε δηλώσει ο ίδιος χαρακτηριστικά.

Ο Τζεφιρέλι, έχοντας μάλιστα την υποστήριξη του ποντίφικα, που τότε ήταν ο Πάπας Παύλος ΣΤ’, έβαλε μπροστά το μεγαλόπνοο σχέδιό του τα Χριστούγεννα του 1973. Αρχικά, ο Ιταλός παραγωγός Lew Grade ήθελε τον περίφημο Σουηδό σκηνοθέτη Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Τελικά όμως, κατέληξε στον πιο συμβατικό κινηματογραφικά Τζεφιρέλι, ο οποίος είχε ήδη αναγνωριστεί καλλιτεχνικά με τις διασκευές των σαιξπηρικών έργων «Το ημέρωμα της στρίγγλας» (1966) και «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» (1968).

Ο Grade είχε σκεφτεί για τον πρωταγωνιστικό ρόλο τον Ντάστιν Χόφμαν ή τον Αλ Πατσίνο, αλλά γρήγορα άλλαξε γνώμη θεωρώντας πως και οι δύο ήταν ήδη πολύ γνωστοί και δύσκολα το κοινό θα τους ταύτιζε με τον Ιησού. Τότε, η σύζυγός του του πρότεινε έναν Βρετανό ηθοποιό, που είχε δει μόλις σε μια σειρά του BBC, το ««Jude the Obscure», κάποιον Ρόμπερτ Πάουελ.

Ο Τζεφιρέλι σκέφτηκε να τον περάσει από οντισιόν για τον ρόλο του Ιούδα, όταν όμως τον συνάντησε από κοντά, είδε κάτι στα μάτια του, που τον έκαναν να τον δοκιμάσει για τον Ιησού. Ο Πάουελ ντύθηκε λοιπόν στα γρήγορα με τον μανδύα, του φόρεσαν και μια ψεύτικη γενειάδα και παρουσιάστηκε μπροστά στην κάμερα του μεγάλου Αρμάντο Νανούτσι. Όλοι έμειναν άναυδοι. Η βοηθός ενδυματολόγου έκανε αμέσως τον σταυρό της, λέγοντας «Ω, Θεέ μου!», αναγκάζοντας τον Τζεφιρέλι να παρατηρήσει: «Ποιος είμαι εγώ να διαφωνήσω;» Ειδική μέριμνα δόθηκε και στο μακιγιάζ του: του έβαλαν σκούρο μπλε eyeliner στο πάνω βλέφαρο και λευκό eyeliner στο κάτω, κάνοντας ακόμα πιο διαπεραστικό το γαλάζιο βλέμμα του.

Όπως έχει εξομολογηθεί ο Γιώργος Βογιατζής, που υποδύθηκε τον Ιωσήφ στην εμβληματική σειρά, όλο το συνεργείο και ο ίδιος αισθάνονταν ένα δέος απέναντι στον ηθοποιό. Πολλοί δε έκαναν τον σταυρό τους, όταν περνούσε από μπροστά τους και φυσικά οι βωμολοχίες στο σετ σταματούσαν διά μαγείας.

Ο Πάουελ μάλιστα υποβλήθηκε σε εξοντωτική δίαιτα 12 ημερών για τις ανάγκες των σκηνών της Σταύρωσης, ώστε να φαίνεται σκελετωμένος. Τις μέρες των συγκεκριμένων γυρισμάτων έκανε τσουχτερό κρύο και εκείνος ήταν αναγκασμένος να μείνει ώρες δεμένος στον Σταυρό. Και επειδή ήταν πολύ δύσκολο να τον ανεβοκατεβάζουν, στα διάλειμματα άνθρωποι της παραγωγής, τον τύλιγαν με μια κουβέρτα και τον προμήθευαν τσιγάρα και κονιάκ, για να μπορέσει να αντέξει.

Για την εμπειρία του, ο ίδιος θα έλεγε αργότερα: «Το φιλμ αντιπροσωπεύει ένα πολύ σημαντικό σημείο καμπής στη ζωή μου, γιατί μου έδωσε τη δυνατότητα να έρθω κοντύτερα στα μυστήρια του Ιησού. Αναγκάστηκα να μελετήσω ενδελεχώς τις Γραφές και ο καθολικισμός μου… γνώρισε ένα νέο ξεκίνημα που πήγε πολύ βαθύτερα από την παιδική μου εμπειρία… Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ένιωσα ότι ο Κύριος οδηγούσε τα βήματά μας και πως ο αέρας ήταν πάντα πίσω μας. Όλοι όσοι συμμετείχαν στο φιλμ είχαν την ίδια αίσθηση κι αυτή ήταν μια ιδιαιτέρως χαρούμενη και εύκολη στιγμή στις ζωές μας. Υπήρχε μια συγκεκριμένη ενέργεια γύρω μας».

Από τότε το που δημοσιοποιήθηκε ότι ο Πάουελ θα αναλάμβανε τον ρόλο του Ιησού, η φήμη του εκτοξεύτηκε, αλλά δεν έλειψαν και οι αντιδράσεις. Διάφορες χριστιανικές ομάδες τον κατηγορούσαν, επειδή ζούσε «βουτηγμένος στην αμαρτία» με τη σύντροφό του, τη χορεύτρια Μπάρμπαρα Λορντ, ήταν καπνιστής και του άρεσε το καλό φαγητό. ια να γλιτώσει από την κριτική, ο Ρόμπερτ παντρεύτηκε στα γρήγορα την «Babs» του πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα της σειράς το 1975. Και όπως φαίνεται έκανε καλά, αφού παραμένουν μαζί μέχρι σήμερα, έχοντας αποκτήσει δυο παιδιά.

Μετά από την προβολή της σειράς τώρα, ο Πάουελ δεν είχε την καριέρα που όλοι περίμεναν. Η «εξαφάνισή» του από τη showbiz έκανε πολλούς να διαδώσουν διάφορες φήμες:ότι είχε αρρωστήσει, ότι έπασχε από κατάθλιψη, ότι έκανε απόπειρες αυτοκτονίας, ακόμα και ότι είχε μείνει άστεγος.

Στην πραγματικότητα, τίποτα από όλα αυτά δεν είχε συμβεί. Ο Πάουελ συνέχισε να παίζει σε τηλεοπτικές σειρές στη βρετανική τηλεόραση, στο θέατρο και σε αρκετές ευρωπαϊκές ταινίες-τιμήθηκε μάλιστα για τους ρόλους του στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Παρισιού και το Φεστιβάλ Βενετίας το 1982- δάνεισε τη φωνή του σε αμέτρητα ντοκιμαντέρ και διαφημίσεις, κι έπαιξε ακόμα και στο ραδιόφωνο, κάνοντας μια αξιοπρόσεκτη καριέρα. Δεν έγινε βέβαια ποτέ αστέρας του Χόλιγουντ, αλλά η αλήθεια είναι πως μάλλον δεν το επεδίωξε κιόλας.

Επίσης, πήρε μπρος στο ντοκιμαντέρ «The Real Jesus of Nazareth» του Smithsonian Channel για τη σειρά-φαινόμενο όπου παραδέχτηκε πως η συμμετοζή στη σειρά τον έφερεσε επαφή με τη θρησκεία, συμπληρώνοντας: «Πραγματικά ελπίζω στο μνημόσυνό μου να με θυμούνται και να με αποκαλούν όλοι ως ‘‘τον άνθρωπο που υποδύθηκε τον Ιησού’’».

Σήμερα, συνεχίζει να ζει ευτυχισμένος στην Αγγλία με την οικογένειά του, έχοντας βρει την πίστη του, όπως ο ίδιος δηλώνει.

Για εσένα που προσπαθείς να κάνεις ένα παιδάκι, σήμερα το βράδυ οι ουρανοί είναι ανοιχτοί και η Παναγία σε ακούει, πες αυτή την προσευχή

 Στις 8 Σεπτεμβρίου, η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Παναγίας μας. Η ημέρα αυτή είναι αφιερωμένη στη χαρμόσυνη έλευση της Μαρίας στον κόσμο, καρπό πίστης, προσευχής και θείας επέμβασης.

Οι γονείς της Παναγίας, Άγιος Ιωακείμ και Αγία Άννα, πέρασαν πολλά χρόνια χωρίς να αποκτήσουν παιδί. Η Αγία Άννα, βαθιά πιστή και αφοσιωμένη στον Θεό, παρακαλούσε αδιάκοπα με δάκρυα και προσευχή να ευλογηθεί με παιδί.

Προσευχή και πίστη που έφεραν θαύμα

Η Αγία Άννα προσευχόταν με ταπεινότητα και αφοσίωση, λέγοντας:

«Κύριε Παντοκράτορα, και Μεγαλοδύναμε, που μόνο με το λόγο έκανες τον ουρανό και τη γη και όσα φαίνονται και είναι γύρω μας, που λύτρωσες, τους πατέρες μας από τα χέρια του Φαραώ, που με το πρόσταγμά Σου σχίσθηκε η θάλασσα και πέσανε μέσα οι Αιγύπτιοι. Εσύ Θεέ, που τους έτρεφες σαράντα χρόνια στην έρημο. Εσύ, που ευλόγησες τη Σάρρα, τη γυναίκα του Αβραάμ και γέννησε τον Ισαάκ στα γεράματά της.

Εσύ που χαρίτωσες εκείνη την Άννα την ομοία μου και γέννησε το Σαμουήλ τον προφήτη. Εσύ δώσε και σε μένα την ταπεινή Σου δούλη παιδί, και μη με αφήσης να είμαι ντροπιασμένη και ταπεινωμένη από όλο μου το γένος. Κύριε, ο Θεός μου, τάχα και σαν ένα από τα θηρία δεν είμαι και εγώ; Διατί με ωργίστηκες τόσο και είμαι στείρα; Εσύ, που ευλόγησες τα ποιήματά σου και είπες: Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, δώσε και σε μένα σπέρμα και καρπό κοιλίας, και αν γεννήσω είτε αρσενικό είτε θηλυκό, να Σού το χαρίσω με όλη μου τη χαρά και να το φέρω στο Ναό Σου να το αφιερώσω».

Τα 7 Ευαγγέλια της Μεγάλης Τετάρτης και το Μέγα Ευχέλαιο για θεραπεία πάσης ασθένειας

 Η Μεγάλη Εβδομάδα, ονομάζεται «Μεγάλη», όχι γιατί έχει περισσότερες μέρες ή ώρες από τις άλλες εβδομάδες, αλλά γιατί τα γεγονότα όπου τελούνται και βιώνονται στους Ιερούς Ναούς είναι κοσμοσωτήρια για τον άνθρωπο!

Κάθε ημέρα είναι ξεχωριστή και σημαδιακή μέχρι το Μεγάλο Σάββατο, για την ανάσταση του Κυρίου.

Το μυστήριο του Αγίου Ευχελαίου

Την Μεγάλη Τετάρτη το πρωί γίνεται η Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία και το απόγευμα ή το βράδυ γίνεται το Μυστήριο του Αγίου Ευχελαίου, όπου ο παπάς διαβάζει επτά Ευαγγέλια και επτά ευχές για να ευλογήσει λάδι που το χρησιμοποιούμε για τη θεραπεία ψυχικών και σωματικών ασθενειών.

Μετά την ακολουθία του Ευχελαίου ο ιερέας σταυρώνει τους πιστούς με λάδι στο μέτωπο, τα μάγουλα, το πρόσωπο και τα χέρια. Το ευχέλαιο, που γίνεται στις εκκλησίες, σε μερικούς τόπους, όπως στον Πόντο, γινόταν και στο σπίτι. Στα αντικείμενα που ευλογούνται στη διάρκεια αυτής της τελετής, αποδίδεται ξεχωριστή θεία ιδιότητα και δύναμη.

Τι λέει η παράδοση

Στα Κοτύωρα, ο παπάς τη Μεγάλη Τετάρτη, γύριζε στα σπίτια για ευχέλαιο. Είχαν σε κάθε σπίτι, έτοιμα αυγά ωμά, αλεύρι και αλάτι. Ο παπάς τους έκανε ευχέλαιο και τη Μεγάλη Πέμπτη αφού έβαφαν τα αυγά, τα πήγαιναν μαζί με το “ευχελιασμένο” αλεύρι και το αλάτι, στην Εκκλησία στον Εσπερινό, μέσα σε καλαθάκια σκεπασμένα καλά με πανί.

Στη Σπάρτη, τρώνε κάθε πρωί, ένα κομμάτι από αυτό το αλεύρι. Τότε παρασκευάζεται και η νέα ζύμη, το προζύμι της χρονιάς. Η ζύμη του ψωμιού, μπορεί λόγω πολυκαιρίας και μακρόχρονης χρήσης να χάσει την αρχική της δύναμη και καθαρότητα. Για αυτό πρέπει να ανανεωθεί και να αποκτήσει νέα πλήρη δύναμη.

Το μυστήριο του αγίου Ευχελαίου

Στην Αθήνα, τη Μεγάλη Τετάρτη, η εκκλησάρισσα, πήγαινε από σπίτι σε σπίτι και μάζωνε αλεύρι και το ζύμωνε χωρίς προζύμι. Ο παπάς, ακουμπούσε απάνω το Σταυρό με το Τίμιο Ξύλο και το ζυμάρι ανέβαινε. Αυτό θα ήταν το προζύμι της χρονιάς. Η εκκλησάρισσα το μοίραζε κατόπιν στα σπίτια. Με αυτό, ζυμώνουν και τις κουλούρες της Λαμπρής.

Η σύσταση του Μυστηρίου

Η σύσταση του ευχελαίου, όπως και των υπόλοιπων μυστηρίων, ανάγεται στην Καινή Διαθήκη και μάλιστα την Καθολική Επιστολή Ιακώβου (έ 14-15). Απόδοση στην νεοελληνική: Είναι κάποιος από σας άρρωστος;

Να προσκαλέσει τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας να προσευχηθούν γι’ αυτόν και να τον αλείψουν με λάδι, επικαλούμενοι το όνομα του Κυρίου. Και η προσευχή που γίνεται με πίστη θα σώσει τον άρρωστο· ο Κύριος θα τον κάνει καλά. Κι αν έχει αμαρτίες, θα του τις συγχωρέσει.

Έτσι, η αποστολική παραγγελία αποτέλεσε τη βάση πάνω στην οποία θεμελιώθηκε η πίστη και η τελετουργική πράξη της Εκκλησίας. Τελετουργοί του φιλανθρώπου τούτου μυστηρίου είναι οι πρεσβύτεροι της Εκκλησίας, προσκαλούμενοι για τον σκοπό αυτό στην οικία του αρρώστου χριστιανού.

Πλησίον του ασθενούς προσεύχονται θερμά. Επικαλούνται τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος για να ευλογηθεί το λάδι που παρατίθεται. Και στη συνέχεια αλείφουν τον άρρωστο χριστιανό με το ευλογημένο πλέον έλαιο. Η επάλειψη με το ευλογημένο έλαιο, σώζει τον άρρωστο.

Η τέλεση του Μυστηρίου

Η ακολουθία του ευχελαίου τελείται «εις ίασιν ψυχής τε και σώματος». Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, η σωματική ασθένεια θεωρείται ως ο πικρός καρπός της αμαρτίας. Οποιαδήποτε ασθένεια, ως διαταραχή της αρμονικής λειτουργίας του σώματος, οφείλεται σε πνευματικά αίτια και κυρίως στη διαταραχή των σχέσεων του ανθρώπου με τον Θεό.

Στα ιερά κείμενα δεν παρουσιάζεται μόνο η στενή σύνδεση της ασθένειας με την αμαρτία αλλά συγχρόνως υποδεικνύεται και ο τρόπος της θεραπείας: η ειλικρινής μετάνοια και η επιστροφή στον Θεό.

Τα ορατά στοιχεία του Ευχελαίου

Για την τέλεση του μυστηρίου τοποθετείται πάνω σε κάποιο τραπέζι το ευαγγέλιο, μικρή εικόνα του Χριστού, κανδήλα αναμμένη και δοχείο με αλεύρι, δίπλα στο οποίο ανάβονται επτά κεριά. Η κανδήλα πρέπει να είναι καθαρή και μέσα τοποθετείται αγνό λάδι, ένδειξη καθαρής και ολοπρόθυμης προσφοράς στον Θεό.

Γι’ αυτό και ο καλός Σαμαρείτης στην ομώνυμη παραβολή, περιποιείται στοργικά τον τραυματία ρίχνοντας στις πληγές του λάδι και κρασί. Το λάδι, μετά τις ευχές των ιερέων, δεν είναι πια κοινό λάδι· όπως και στη βάπτιση: το νερό της κολυμβήθρας, μετά τις ευχές του λειτουργού, δεν είναι πια κοινό νερό.

Στο τέλος της ακολουθίας γίνεται η χρίση με το αγιασμένο έλαιο. Χρίεται σταυροειδώς το μέτωπο, το σαγόνι, οι δύο παρειές και τα χέρια μέσα στην παλάμη και στο εξωτερικό τους μέρος. Μ’ αυτή την χρίση, ζητούμε από τον Κύριο να θεραπεύσει το πνεύμα, τις σκέψεις και ολόκληρο τον εσωτερικό μας κόσμο.

Ακόμη, να δίνει δύναμη σ’ εκείνα τα μέλη του σώματος με τα οποία κάνουμε τις περισσότερες πράξεις· (π.χ. τα χέρια είναι τα μέλη που εκτελούν τις εντολές του μυαλού μας).

Παρεξηγημένες εκδοχές του Μυστηρίου

1. Πρώτα απ όλα, ορισμένοι θεωρούν ότι με την συγχωρητική ευχή του ευχελαίου αναπληρώνουν την εξομολόγηση, που δεν κάνουν για διάφορους λόγους. Η συγχωρητική ευχή του ευχελαίου δεν καταργεί την εξομολόγηση.

Η συγχώρηση των αμαρτιών, που παρέχεται στο μυστήριο του ευχελαίου, δεν αναφέρεται στα αμαρτήματα που γνωρίζουμε και δεν εξομολογούμαστε, αλλά σε όσα μικρά ξεχάσαμε η αγνοούμε. Διότι κανένα μυστήριο της Εκκλησίας δεν αναιρεί το άλλο, αλλά το ένα συμπληρώνει το άλλο μέσα στο μεγάλο «μυστήριο» της Εκκλησίας.

2. Μία άλλη παρεξήγηση συμβαίνει με το αλεύρι, που χρησιμοποιείται για τη στήριξη των κεριών. Ορισμένοι πιστοί δεν αρκούνται στη χρίση με το αγιασμένο έλαιο, αλλά ζητούν και αλεύρι για διάφορες χρήσεις: να το βάλουν κάτω από το μαξιλάρι του παιδιού τους «για να δείξει ο Θεός το τυχερό τους», η «για να φύγει το κακό από το σπίτι», η για να το αραιώσουν με νερό και να το πιεί ο ασθενής.

Επειδή τα παραπάνω εγγίζουν τη δεισιδαιμονία, πρέπει να τονίσουμε ότι το μυστήριο ονομάζεται ευχέλαιο και όχι «ευχάλευρο». Εκείνο που αγιάζεται είναι το λάδι και όχι το αλεύρι.

3. Υπάρχει και μία άλλη παρεξήγηση, που συνιστά σύγχυση του σκοπού του ευχελαίου. Πολλοί ζητούν ευχέλαιο για να εγκαινιάσουν το καινούργιο τους σπίτι η το κατάστημα. Για τα σπίτια, τα καταστήματα, τα οχήματα και όλα τα υπόλοιπα υπάρχουν οι αντίστοιχες αγιαστικές πράξεις.

Ακόμη, δεν είναι και λίγοι εκείνοι που ζητούν από τον ιερέα να τελέσει αγιασμό και ευχέλαιο μαζί, πράγμα που δείχνει σύγχυση και παρεξήγηση. Λες και χρειάζεται περισσότερες από μία αγιαστικές πράξεις για να ζητήσουμε τη χάρη του Θεού.

4. Μία άλλη παρεξήγηση συνδέεται με την αντίληψη ότι το ευχέλαιο αφορά τους ετοιμοθάνατους και όσους γενικά βρίσκονται στην τελική φάση της ασθενείας τους. Παρατηρείται άλλοτε μία αποφυγή τελέσεως του ευχελαίου από το φόβο μήπως προκληθεί η επισπευσθεί ο θάνατος του ασθενή.

Ο φόβος αυτός, όμως, είναι αδικαιολόγητος. Οι συγγενείς φοβούνται να το πουν στον ασθενή. Ο ασθενής φοβάται να το ζητήσει. Το ευχέλαιο είναι για την υγεία και τη ζωή. Για υγεία και ζωή μιλούν όλες οι αιτήσεις και οι ευχές του μυστηρίου.

Τέλος, είναι δυνατό να διατυπωθεί και μία ένσταση: γιατί δεν θεραπεύει πάντοτε; Το μυστήριο του Ευχελαίου δεν συστάθηκε για να καταργεί κάθε ασθένεια, τον θάνατο και την ιατρική επιστήμη. Πολλές φορές φέρνει έμμεση θεραπεία. Άλλωστε, η θεραπεία εξαρτάται από την πίστη του ανθρώπου.

Η ίδια χάρη παρέχεται σε όλους· όλοι όμως δεν θεραπεύονται. Η θεραπεία μπορεί να μην είναι πάντοτε για το ευρύτερο συμφέρον του ανθρώπου. Παραμένει για να παιδαγωγήσει ίσως τον ασθενή και να τον οδηγήσει με βεβαιότητα στην εν Χριστώ σωτηρία· όποτε και πάλι επιτυγχάνεται ο απώτερος σκοπός του μυστηρίου.

Απαραίτητα υλικά

Για το Ευχέλαιο απαραιτήτως χρειάζονται τα παρακάτω:

α) ένα κανδήλι με λάδι ελιάς (και λίγο κόκκινο κρασί)

β) θυμιατό και θυμίαμα

γ) εικόνα του Χριστού η της Παναγίας η κάποιου Αγίου

δ) μία κούπα με αλεύρι προκειμένου έπειτα να ζυμωθεί και να γίνει πρόσφορο

ε) επτά (7) κεράκια όσα είναι και τα Ευαγγέλια που θα αναγνωσθούν στο Ευχέλαιο

στ) τα ονόματα « υπέρ υγείας» των επιτελούντων το Ευχέλαιο

ζ) μία θρυαλλίδα (μπατονέτα) για τη χρίση του αγίου ελαίου.

Το αγιασμένο έλαιο φυλάσσεται και δεν πετιέται! Πρέπει να καίγεται στο κανδήλι μέχρι τέλους. Μετά την πλήρη καύση, η καντηλήθρα και όσα χρησιμοποιηθούν για το καθάρισμα του έσωθεν περιεχομένου, καίγονται σε ασφαλή τόπο.

Μεγάλη Τετάρτη: «Της αλειψάσης τον Κύριον μύρω» - Το Ιερό Ευχέλαιο και η Τελετή του Νιπτήρος

 Βρισκόμαστε στο μέσον της Μεγάλης εβδομάδας, τη Μεγάλη Τετάρτη, όπου το βράδυ στην εκκλησία τελείται η ακολουθία του Μυστικού Δείπνου, όπως οι περισσότεροι αναφέρουν.

Τη σημερινή μέρα ή εκκλησία είναι από το πρωί ανοιχτή καθώς τελείται o εσπερινός της Μεγάλης Τετάρτης και η Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία.

Κάθε Μεγάλη Τετάρτη πριν την Τελετή του Νιπτήρος τελείται σε όλες τις Εκκλησίες, το Ιερό Ευχέλαιο. Πρόκειται για μια εξαιρετικά σημαντική για την Εκκλησία ακολουθία, γι’ αυτό και την έχει εντάξει στα μυστήρια της. Σήμερα το Ιερό Ευχέλαιο τελείται στις εκκλησίες, ωστόσο, πολλοί άνθρωποι καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, το κάνουν στα σπίτια τους.

Η πρώτη καταγραφή της σημασίας του ευχέλαιου, βρίσκεται σε μια επιστολή του Ιακώβου του Αλδεφόθεου. «Ασθενεί τις εν υμίν; Προσκαλεσάσθω τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας και προσευξάσθωσαν επ’ αυτόν, αλείψαντες αυτόν ελαίω εν τω ονόματι αυτού. Και η ευχή της πίστεως σώσει τον κάμνοντα και εγερεί αυτόν ο Κύριος, καν αμαρτίας η πεποιηκώς αφεθήσεται αυτώ» (επιστολή Ιακώβου ε΄ 14-15).

Δηλαδή: «Είναι κάποιος από σας άρρωστος; Να προσκαλέσει τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας να προσευχηθούν γι’ αυτόν και να τον αλείψουν με λάδι, επικαλούμενοι το όνομα του Κυρίου. Και η προσευχή που γίνεται με πίστη θα σώσει τον άρρωστο. Ο Κύριος θα τον κάνει καλά. Κι αν έχει κάνει αμαρτίες θα του τις συγχωρήσει».

Σύμφωνα, λοιπόν, με το αγιογραφικό χωρίο σκοπός του ιερού μυστηρίου του Ευχελαίου είναι πρωταρχικά η ίαση της σωματικής νόσου.

Ο Όρθρος της Μεγάλης Πέμπτης

Το απόγευμα γίνεται η Ακολουθία του Ιερού Ευχελαίου και στη συνέχεια τελετή του Νιπτήρος που είναι και ο Όρθρος της Μεγάλης Πέμπτης που αναφέρεται σε τέσσερα γεγονότα.

Τον Ιερό Νιπτήρα, δηλαδή το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών από τον Ιησού Χριστό.

Tον Μυστικό Δείπνο

Tην Προσευχή του Κυρίου στο Όρος των Ελαιών

Tην προδοσία του Ιούδα, η οποία και σηματοδοτεί την αρχή των Παθών του Χριστού.

Επίσης την Μεγάλη Τετάρτη, τέσσερις μέρες πριν το Άγιο Πάσχα η εκκλησία επιτελεί ανάμνηση του γεγονότος της αλείψεως του Κυρίου με μύρο από μια πόρνη γυναίκα. Αν και η κίνηση της πόρνης από πολλούς επικρίθηκε, ο Ιησούς την υπερασπίστηκε καθώς έδειχνε πάντα μεγάλο ζήλο για την ελεημοσύνη προς τους φτωχούς, αλλά και σε όσους δεν ήταν αποδεκτοί από τα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα.

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης κάνει λόγο όχι για πόρνη, αλλά για άλλη γυναίκα, αξιοθαύμαστη και σεμνή, τη Μαρία την αδελφή του Λαζάρου, που άλειψε τα άχραντα πόδια Του σκουπίζοντας τα με τις τρίχες των μαλλιών της. Ο Ιερός Χρυσόστομος υποστηρίζει ότι δύο ήταν οι γυναίκες που άλειψαν με μύρο τον Κύριο. Οι τρεις πρώτοι Ευαγγελιστές αναφέρουν μια και την ίδια γυναίκα, που πήρε την ονομασία πόρνη.

Μεγάλη Τρίτη: Κασσιανή μοναχή, Μαρία Μαγδαληνή και οι διαστρεβλώσεις

 Τη βραδιά της Μεγάλης Τρίτης, τρεις είναι οι σχετικές διαστρεβλώσεις.

Η μία: Το πρόσωπο της Κασσιανής. Είναι γνωστό πως το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης ψάλλεται το τροπάριο της Κασσιανής. Είναι το περίφημο δοξαστικό των Αποστίχων «Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, την σην αισθομένη θεότητα, μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν, οδυρομένη, μύρα σοι, προ του ενταφιασμού κομίζει…» (Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες, επειδή κατάλαβε ότι είσαι Θεός, αναλαμβάνει έργο μυροφόρας και με θρήνους σου φέρνει μύρα για να σε αλείψει πριν ακόμα ενταφιασθείς). Πρόκειται για ποιητικό αριστούργημα.

Επιπόλαιοι και ανιστόρητοι άνθρωποι λένε και γράφουν πως η Κασσιανή ήταν αμαρτωλή και διεφθαρμένη γυναίκα και μιλώντας η Κασσιανή για την πόρνη γυναίκα του Ευαγγελίου βρίσκει ευκαιρία να μιλήσει για τον εαυτό της. Λάθος. Η Κασσιανή ή Κασσία ή Εικασία είναι μια οσία μοναχή του Βυζαντίου, προικισμένη με καταπληκτικό ποιητικό ταλέντο. Αντί για τη βασιλική αλουργίδα προτίμησε το ταπεινό σχήμα της μοναχής και έγραψε πολλούς ύμνους. Και ο ωραιότερος ύμνος της είναι γνωστός σαν «τροπάριο της Κασσιανής».

Ποια λοιπόν είναι η πόρνη γυναίκα για την οποία μιλάνε όλα τα τροπάρια της Μεγάλης Τρίτης;

Εδώ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη διαστρέβλωση. Φυσικά, απαντούν οι διαστρεβλωτές, η πόρνη ήταν η Μαρία η Μαγδαληνή! Έχουν ταυτίσει τη Μαγδαληνή με την πόρνη! Μια για πάντα ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Η Μαρία η Μαγδαληνή δεν υπήρξε διεφθαρμένη και πόρνη ποτέ! Ήταν μια ύπαρξη, που έπασχε, και την θεράπευσε ο Χριστός. Ο ευαγγελιστής Λουκάς λέει χαρακτηριστικά για τη Μαρία τη Μαγδαληνή: Ακολουθούσαν τον Ιησού οι δώδεκα μαθηταί και γυναίκες, μεταξύ των οποίων «η Μαρία, που ονομαζόταν Μαγδαληνή, απ’ την οποία είχε βγάλει εφτά δαιμόνια» (Λουκ.8,2). Ήταν δαιμονισμένη. Ο Χριστός της έβγαλε τα δαιμόνια, όπως έβγαλε και τα δαιμόνια τόσων άλλων ανθρώπων. Η Μαγδαληνή, μετά τη θεραπεία της, ήταν μια από τις ευγενείς εκείνες και αγίες Μυροφόρες γυναίκες.

Και τότε ποια είναι η πόρνη που άλειψε με μύρο τα πόδια του Χριστού, η πόρνη, για την οποία μιλάνε τα τροπάρια της Μεγάλης Τρίτης; Άγνωστη, ανώνυμη. Ακούσατε σε κανένα τροπάριο το όνομα της πόρνης; Όχι, πουθενά. Αλλά και ο ευαγγελιστής Λουκάς που περιγράφει τη σχετική σκηνή, δεν αναφέρει το όνομα της πόρνης, λέει ότι: «Στην πόλη ήταν κάποια αμαρτωλή γυναίκα» (Λουκ.7,37). Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Απόστολοι, ενώ δεν έκρυβαν τις δικές τους ατέλειες και πτώσεις, όταν μιλάνε για μεγάλους αμαρτωλούς που μετανοούν, δεν αναφέρουν το όνομα τους. Έτσι, ούτε το όνομα της πόρνης που άλειψε τα πόδια του Κυρίου γνωρίζουμε, ούτε το όνομα της μοιχαλίδας που θέλησαν οι Φαρισαίοι να λιθοβολήσουν γνωρίζουμε.

Έτσι αποκαθίσταται και η τρίτη διαστρέβλωση σχετικά με την γνώση του ονόματος της πόρνης. Ανώνυμη η πόρνη. Δεν την ονοματίζουν ούτε ο ευαγγελιστής Λουκάς, ούτε οι υμνογράφοι. Τη βάφτισαν όμως οι παραμυθάδες, και τη βγάλανε Μαγδαληνή!

(Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκη, "Στη Μεγάλη Εβδομάδα", εκδ. Δ. Σωτηρόπουλος)

Μεγάλη Τρίτη: Τι γιορτάζουμε σήμερα – Γιατί ψάλλουμε το τροπάριο της Κασσιανής

 

Η Μεγάλη Τρίτη είναι αφιερωμένη αφενός στη μνεία του ιερού Ευαγγελίου που αναφέρεται στη δριμύτατη καταγγελία του Ιησού κατά των θρησκευτικών αρχηγών του Ισραήλ, των Γραμματέων και των Φαρισαίων, και αφετέρου στην παραβολή των δέκα παρθένων.

Η παραβολή των δέκα παρθένων

Στον Όρθρο της Μεγάλης Τρίτης ο οποίος ψάλλεται το βράδυ της Μεγάλης Δευτέρας διαβάζεται από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου (22, 15- 23, 39) η καταδίκη των Φαρισαίων. Στην Ακολουθία συνεχίζεται η ανάγνωση από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου όπου γίνεται λόγος για το Τέλος. Γι’ αυτό μιλούν και οι δύο παραβολές της ημέρας. Η πρώτη είναι η παραβολή των δέκα παρθένων.

«Πέντε εξ αυτών ήσαν φρόνιμοι» και είχαν πάρει μαζί με τα λυχνάρια τους και αρκετό λάδι, «πέντε ήσαν μωραί», τα λυχνάρια τους έσβησαν και δεν έγιναν δεκτές στο γαμήλιο δείπνο.

Η άλλη παραβολή είναι των ταλάντων που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.

Τη Αγία και Μεγάλη Τρίτη. Απολυτίκιο κοντάκιο.

Το τροπάριο της Κασσιανής

Το απόγευμα της Μεγάλης Τρίτης ψάλλεται στους ορθόδοξους ναούς το τροπάριο της Κασσιανής.

Πρόκειται για μια ποιητική απόδοση του περιστατικού που περιγράφεται στα Ευαγγέλια και έχει να κάνει με την αμαρτωλή γυναίκα που έδειξε τη μετάνοιά της πλένοντας τα πόδια του Χριστού με πολύτιμο μύρο και σκουπίζοντάς τα με τα μαλλιά της.

Η πράξη της γυναίκας αυτής έχει ιδιαίτερη σημασία για δύο κυρίως λόγους: αφενός επειδή προετοίμασε το Χριστό για την ταφή, καθώς οι Ιουδαίοι συνήθιζαν να αλείφουν τα σώματα των νεκρών τους με ένα μείγμα ρητίνης και αρωμάτων, και αφετέρου επειδή κατέδειξε, διά της εντάσεως της σκηνής, το μέγεθος της μετανοίας της.

Η ιδιαιτερότητα της εν λόγω πράξης οδήγησε σε συνειρμούς άσχετους με την πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να πλεχθούν διάφοροι μύθοι σχετικά με την ταυτότητα της γυναίκας και τη σχέση της με το Χριστό.

Από τη Δυτική Χριστιανοσύνη ξεκίνησε η ταύτισή της με την Αγία Μαρία τη Μαγδαληνή, αν και δεν υπάρχει καμία σχετική μαρτυρία, ούτε στα Ευαγγέλια ούτε στην κατοπινή παράδοση.

Η ταύτιση αυτή οφείλεται σε σύγχυση δύο διαφορετικών προσώπων που αναφέρονται σε δύο διαφορετικές ευαγγελικές περικοπές στο Ευαγγέλιο του Λουκά.

Στο 7ο κεφάλαιο αναφέρεται το περιστατικό με την αμαρτωλή γυναίκα, η οποία έπλυνε τα πόδια του Χριστού με μύρο, δάκρυα και τα σκούπισε με τα μαλλιά της.

Στο επόμενο κεφάλαιο, το 8ο, γίνεται αναφορά στις γυναίκες που ακολουθούσαν το Χριστό κατά τις περιπλανήσεις του στη γη του Ισραήλ.

Ανάμεσά τους μνημονεύεται και η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή, η οποία, κατά το παρελθόν, είχε θεραπευτεί από το Χριστό, καθώς ήταν δαιμονισμένη.

Αμέσως μετά την Έγερση του Λαζάρου οι οικείοι του παρέθεσαν ευχαριστήριο γεύμα στο Χριστό και τους Αποστόλους.

Κατά τη διάρκειά του, ενώ η Μάρθα προσπαθούσε να φροντίσει το πλήθος των συνδαιτυμόνων, η Μαρία έκανε αυτό που κανονικά θα έκαναν οι δούλοι της οικογένειας: έπλυνε τα πόδια του καλεσμένου τους.

Εκφράζοντας την υπερβάλλουσα ευγνωμοσύνη της, αντί για νερό έχυσε μύρο και αντί για πετσέτα χρησιμοποίησε τα μαλλιά της.

Το περιστατικό αυτό, που περιγράφεται από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη (12:1-8), δεν είναι το ίδιο με αυτό στο οποίο πρωταγωνίστησε η αμαρτωλή γυναίκα και στο οποίο αναφέρεται η υμνογραφία του όρθρου της Μεγάλης Τετάρτης.

Η αδελφή του Λαζάρου εξέφραζε την ευγνωμοσύνη της, ενώ η αμαρτωλή τη μετάνοιά της.

Η Αγία Κασσιανή ήταν μια πολύ μορφωμένη βυζαντινή αρχοντοπούλα, η οποία κάποια στιγμή έγινε μοναχή και μεταξύ άλλων ασχολήθηκε με τη συγγραφή ύμνων.

Το πιο διάσημο έργο της είναι το τροπάριο αυτό, το οποίο είναι γνωστό με το όνομά της.

Σε αυτό περιγράφεται το περιστατικό των Ευαγγελίων και γίνεται μια σημαντική θεολογική εμβάθυνση για το πρόβλημα της αμαρτίας και τη σημασία της μετάνοιας.

Μάλιστα, η αμαρτία συνδέεται ευθέως όχι με ηθικού τύπου αιτίες, αλλά με το γεγονός της Πτώσης και της διακοπής της κοινωνίας με το Θεό.

Συνεπώς, ούτε η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή ούτε η Μαρία η αδελφή του Λαζάρου ούτε η ποιήτρια Αγία Κασσιανή είναι «η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή».

Το όνομα αυτής της γυναίκας είναι άγνωστο σε εμάς, καθώς τα Ευαγγέλια διαιωνίζουν και τιμούν την πράξη και τη μετάνοιά της, αλλά δε διασώζουν το όνομά της.

Η ανώνυμη για εμάς γυναίκα αποτελεί ισχυρότατο παράδειγμα αλλαγής τρόπου σκέψεως και ζωής για όλους μας.

Ίσως, μάλιστα, η μετάνοιά της να είναι το κριτήριο για τη δική μας μετάνοια, όταν βρεθούμε μπροστά στο θρόνο του Θεού κατά την ώρα της κρίσεως.

Το τροπάριο της Κασσιανής

Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή,

την σην αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν,

οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.

Οίμοι! λέγουσα, ότι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας,

ζοφώδης τε και ασέληνος έρως της αμαρτίας.

Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων,

ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ,

κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας,

ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει.

Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας,

αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις,

ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν κρότον τοις ώσιν ηχηθείσα,

τω φόβω εκρύβη.

Αμαρτιών μου τα πλήθη

και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει,

ψυχοσώστα Σωτήρ μου;

Μη με την σην δούλην παρίδης,

Ο αμέτρητον έχων το έλεος.

Η μετάφραση του τροπαρίου από τον Φώτη Κόντογλου:

Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες,

σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικά

πριν από τον ενταφιασμό σου κι έλεγε οδυρόμενη:

Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι,

η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας.

Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων,

εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας.

Λύγισε στ’ αναστενάγματα της καρδιάς μου,

εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης.

Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου,

και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου·

αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό, τ’ άκουσε να περπατάνε,

από το φόβο της κρύφτηκε.

Των αμαρτιών μου τα πλήθη

και των κριμάτων σου την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση,

ψυχοσώστη Σωτήρα μου;

Μην καταφρονέσης τη δούλη σου,

εσύ που έχεις τ’ αμέτρητο έλεος.

Μεγάλη Τρίτη: Σήμερα η καταδίκη των Φαρισαίων και το Tροπάριο της Κασσιανής

 

Στον Όρθρο της Μεγάλης Τρίτης διαβάζεται από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου (22, 15- 23, 39) η καταδίκη των Φαρισαίων. Τα πολλά «ουαί» για την τυφλή και υποκριτική θρησκεία αυτών οι οποίοι νομίζουν ότι είναι αρχηγοί των ανθρώπων και το φως του κόσμου, αλλά στην ουσία «κλείουν την Βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων...»

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η Μεγάλη Τρίτη είναι αφιερωμένη αφενός στη μνεία του ιερού ευαγγελίου που αναφέρεται στη δριμύτατη καταγγελία του Ιησού κατά των θρησκευτικών αρχηγών του Ισραήλ, των Γραμματέων και των Φαρισαίων, και αφετέρου στην παραβολή των δέκα παρθένων.

Στον Όρθρο διαβάζεται από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου (22, 15- 23, 39) η καταδίκη των Φαρισαίων.

Στην Ακολουθία συνεχίζεται η ανάγνωση από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου όπου γίνεται λόγος για το Τέλος.

Γι’ αυτό μιλούν και οι δύο παραβολές της ημέρας.

Η πρώτη είναι η παραβολή των δέκα παρθένων. «Πέντε εξ αυτών ήσαν φρόνιμοι» και είχαν πάρει μαζί με τα λυχνάρια τους και αρκετό λάδι, «πέντε ήσαν μωραί», τα λυχνάρια τους έσβησαν και δεν έγιναν δεκτές στο γαμήλιο δείπνο.

Η άλλη παραβολή είναι των ταλάντων που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.

Η μετάνοια της «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης γυναικός» και το Τροπάριο της Κασσιανής

Το βράδυ ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης όπου είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα (Λουκ. 7,47) που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο, και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο, ενώ ψάλλεται ένα από τα πιο γνωστά και δημοφιλή τροπάρια της θρησκευτικής υμνολογίας. Το τροπάριο της Κασσιανής.

Το τροπάριο της Κασσιανής - Πέτρος Γαϊτάνος Petros Gaitanos The hymn of Kassiani

Ποια ήταν η Κασσιανή

Η Κασσιανή ήταν βυζαντινή ποιήτρια που έζησε τον 9ο αιώνα μ.Χ. Επειδή δεν την επέλεξε ως σύζυγό του ο αυτοκράτωρ Θεόφιλος, έγινε μοναχή και αφιερώθηκε στη λατρεία του Θεού και την ποίηση.

Το ιστορικό, όπως περιγράφεται από τους βυζαντινούς χρονικογράφους Συμεών Μάγιστρο, Ιωάννη Ζωναρά και Λέοντα Γραμματικό: Η Ευφροσύνη, μητέρα του αυτοκράτορα Θεόφιλου, ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση για την εκλογή νύφης, προσκάλεσε το 820 μ.Χ. στην Αυλή τις ωραιότερες και επιφανέστερες κόρες της αυτοκρατορίας. Δώδεκα «κάλλιστοι παρθέναι» ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση και πήγαν στο Παλάτι. Η Ευφροσύνη, αφού τις δεξιώθηκε, διαμήνυσε στο Θεόφιλο να προσέλθει και να δώσει το χρυσό μήλο σ' εκείνη που θα επέλεγε για σύζυγό του.

Ο νεαρός αυτοκράτωρ θαμπώθηκε από την ομορφιά της Κασσιανής και θέλοντας να δοκιμάσει την ευφυΐα της τη ρώτησε: «Ως άρα δια γυναικός ερρύη τα φαύλα» («Από τη γυναίκα ξεκινούν τα κακά πράγματα», υπονοώντας την Εύα). Η Κασσιανή έδωσε δείγματα του πνεύματός της, ανταπαντώντας «Αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττω» («Και από τη γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα, τα ευγενέστερα», υπονοώντας την Παναγία). Αυτό ήταν! Ο αυτοκράτωρ, είτε γιατί η απάντηση του εφάνη προπετής, είτε γιατί η ευφυΐα της γυναικός τον τρόμαξε, έδωσε το χρυσό μήλο στην ωραία, αλλά σεμνή Θεοδώρα.