Μόνος σου για ψυχοθεραπεία ή με την παρέα για χτίσιμο αναμνήσεων.
Αν υπάρχει ένα πράγμα που μπορεί να σε κρατήσει ζωντανό το καλοκαίρι στην Αθήνα, αυτό είναι το μπαλκόνι σου. Με την προϋπόθεση βέβαια να μην μιλάμε για ημέρες καύσωνα. Τότε το χαιρετάς, αράζεις στο σαλόνι και το χαζεύεις από ‘κει.
Το λυπάσαι και λίγο έτσι που το βλέπεις μοναχό του, να λιώνει στη ζέστη. Μη σου πω ότι το λυπάσαι τόσο που σου ΄ρχεται να το βάλεις μέσα. «Κοίτα ρε πούστη κωλόζεστη, να μην μπορώ να αράξω στην μπαλκονάρα μου με την μπυράκλα μου», μονολογείς και πατάς το κοντρόλ από το air-condition να πάει στους -1000 βαθμούς.
Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να αράζεις στο μπαλκόνι σου. Μόνος σου, με το αμόρε, με παρέα. Ειδικά με παρέα! Ό,τι καλύτερο υπάρχει. Αρκεί βέβαια να μην έχεις περίεργους γείτονες που σου σπάνε τα ούμπαλα και αναγκάζουν εσένα και τους φίλους σου να μιλάτε όπως τότε στο διπλανό θρανίο που του ‘λεγες «ρε μαλάκα, ψιτ, ακούς; Το β’ ποιο είναι ρε μαλάκα;». Πω πω σπάσιμο! Όχι κυρά μου δεν θα πάω εγώ μέσα επειδή εσύ ξυπνάς κι από περπάτημα γάτας Να βάλεις ωτοασπίδες ή να φύγεις και να πας αλλού.
Το μπαλκόνι σου δεν θα σε προδώσει ποτέ το καλοκαίρι. Γι’ αυτό κοίτα να το σέβεσαι. Το μπαλκόνι σου και τα μάτια σου Για την ακρίβεια, το άραγμα στο μπαλκόνι σου και τα μάτια σου.
Αυτό το άραγμα δίχως αύριο που κάνεις όταν γυρνάς κουρασμένος από τη δουλειά, βάζεις τη μουσικάρα σου, την ποτάρα σου, ανάβεις και κανά τσιγάρο (καπνίζεις-δεν καπνίζεις) και αράααααααααζεις πίσω στην καρέκλα λες και ο χρόνος σταματά για πάντα. Zen mode!
Κι όταν έρχονται οι φίλοι σου και σου χαλάνε την ηρεμία, αλλά σε βάζουν σε ένα άλλο mode , τότε είναι που καταλαβαίνεις ότι την μπαλκονάρα σου πρέπει να τη μοιράζεσαι. Να πίνετε τις μπύρες σας, να τρώτε, να ψήνετε, να παίζετε επιτραπέζια, να βάζετε μουσική, να παίζετε μουσική, να συζητάτε και να αράζετε σαν να είναι αυτό το καλύτερο μπαρ, κλαμπ, εστιατόριο, ρακομελάδικο, πάρκο του πλανήτη.
Προσοχή, όμως. Δεν θα το έχεις έτσι, παραμελημένο, του πεταματού. Θα το φροντίζεις, θα το καθαρίζεις και κυρίως θα το διακοσμείς. Βάλε τις γλαστρούλες σου, τα αρωματικά (και αντικουνουπικά) κεράκια σου, βάλε μπαμπού, χαμηλό φωτισμό (αυτά με τα ηλιακά πάνελ είναι μια χαρά), βάλε καλαμωτές στα κάγκελα του μπαλκονιού σου για να θυμίζει η φάση ακόμη περισσότερο εξοχή. Εγώ μέχρι και ψεύτικο γκαζόν έχω βάλει, αγγίζοντας τα όρια της γραφικότητας.
Ένα-δυο μαγαζιά να επισκεφτείς με είδη εξωτερικού χώρου θα γουστάρεις απίστευτα. Και τότε είναι που θα αρχίσεις να ασχολείσαι με τη διακόσμηση του μπαλκονιού σου για τα καλά. Και τότε είναι που θα αράζεις στη μπαλκονάρα σου. Τότε είναι που θα καλείς κάθε τρεις και λίγο τους φίλους σου. Γιατί το καλοκαίρι στην Αθήνα μονάχα παρεΐστικα και με ατελείωτο αραλίκι παλεύεται.
Τράβα τη μπαλκονόπορτα.
ratpack.gr