Ανατριχιαστική ιστορία πίσω από το κτίσμα που φαίνεται από την Αττική Οδό
Στην εποχή της ραγδαίας ανάπτυξης του διαδικτύου, η ταχύτητα με την οποία διακινείται η πληροφορία έχει μετατρέψει τη διαφορετικότητα σε έναν ακόμα αστικό μύθο. Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι το περίφημο «μυστηριώδες» κτίσμα που βρίσκεται παραπλεύρως της Αττικής Οδού, κοντά στο αεροδρόμιο. Δημοσιεύματα το έχουν χαρακτηρίσει «ανατριχιαστικό, εγκαταλελειμμένο, με σπασμένα παράθυρα και κρεμασμένους σταυρούς από το ταβάνι», με τις φωτογραφίες που το συνοδεύουν να έχουν σκοτεινές αποχρώσεις. Η αλήθεια, όμως, είναι εντελώς διαφορετική.
Ένα μνημείο αγάπης και θλίψης
Συνομιλώντας με τους γείτονες, αποκαλύφθηκε μια τραγική ιστορία που κρύβεται πίσω από το ιδιαίτερο αυτό κτίσμα. Το κτίριο, που παρουσιάζει κάποιες ομοιότητες με εκκλησία, είναι στην πραγματικότητα ένα μνημείο στη μνήμη της κόρης του κατασκευαστή του, η οποία σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα σε ηλικία 20 ετών. Ο πατέρας της, ένας αρχιτέκτονας, το δημιούργησε για να εκφράσει τη θλίψη του για τον χαμό του παιδιού του.
Όπως αναφέρει ένας γείτονας, «Κατασκευάστηκε λίγο αφότου πέθανε η κοπέλα, στη μνήμη της. Δεν είναι τάφος ούτε εκκλησία. Η Μαρία ήταν 20 χρόνων, ένα κορίτσι πανέμορφο. Ο πατέρας της, αρχιτέκτονας, εκφράστηκε με έναν ιδιαίτερο τρόπο, αλλά αν το παρατηρήσετε προσεκτικά θα καταλάβετε πως δεν έχει τίποτα το μυστηριακό».
Οι συμβολισμοί είναι ευδιάκριτοι: Η σκάλα που οδηγεί προς τον ουρανό, τα βιτρό με αγιογραφίες και ο σταυρός που κοσμεί το ψηλότερο σημείο του κτίσματος, όλα αποπνέουν μια ιδιαίτερα θρησκευτική συνείδηση. Ο γείτονας συμπληρώνει ότι, λόγω της ιδιαιτερότητας του κτιρίου, πολλοί είναι εκείνοι που το έχουν επισκεφτεί και μάλιστα κάποιοι από αυτούς ευθύνονται και για το σπασμένο τζάμι. «Δεν είναι η πρώτη φορά που το σπάνε, γι’ αυτό μάλλον ο ιδιοκτήτης αποφάσισε να μην το επισκευάσει, σκεφτείτε πως το συγκεκριμένο αγιογραφημένο βιτρό κοστίζει πολύ ακριβά».
Παρόλο που ο χρόνος έχει φθείρει το ιδιαίτερο μπλε χρώμα του κτιρίου, ο κήπος που το πλαισιώνει μαρτυρεί πως κάποιος τον επιμελείται καθημερινά. Το τεράστιο «m», αρχικό του ονόματος της κοπέλας, καθώς και το όνομα Μαρία που κοσμεί τους τοίχους του βασικού κτιρίου, είναι βαμμένα φούξια. «Ίσως αποδίδουν το νεαρό της ηλικίας της, ίσως πάλι ήταν το αγαπημένο χρώμα» δηλώνουν οι γείτονες.
«Ο κάθε άνθρωπος, ανάλογα με τον ψυχισμό του, διαφοροποιείται στην έκφραση της θλίψης», επιβεβαιώνει μια άλλη κάτοικος της περιοχής, συμπληρώνοντας: «Για όλους τους υπόλοιπους μπορεί να φαίνεται περίεργο. Για εμάς που γνωρίζουμε την ιστορία, δεν μας ξενίζει καθόλου και δεν κρύβει κανένα μυστήριο. Είναι η σεβαστή αντίδραση ενός γονέα για να εκφράσει την θλίψη του για ένα τόσο δυσάρεστο περιστατικό. Συμβολίζει άλλωστε ακριβώς πως αντιλαμβάνεται τον χαμό αυτό. Κανένας από εμάς δεν γνωρίζει ποια θα ήταν η αντίδραση του σε μια αντίστοιχη συμφορά που ο πόνος είναι αβάσταχτος…».
Η εξερεύνηση του κτιρίου επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά πως η αλήθεια της είδησης που διαχέεται πλέον σε κλάσματα δευτερολέπτου πολλές φορές θυσιάζεται στο βωμό των «κλικ», μετατρέποντας τη διαφορετικότητα σε έναν ακόμα αστικό μύθο…
| Σας άρεσε; Πατήστε... |
|---|