Ένα αγαπημένο μας φαγητό είναι οι τηγανητές πατάτες με αβγά, στα οποία λατρεύουμε να «βουτάμε» το ψωμί μας. Υπάρχει, όμως, μεγάλος κίνδυνος, καθώς υπάρχει μια ουσία στις πατάτες και το ψωμί, που μπορεί να φέρει τον καρκίνο.
Μια ουσία σε πολλούς άγνωστη το ακρυλαμίδιο, είναι μια καρκινογόνος ουσία η οποία παράγεται όταν αμυλούχες τροφές όπως ψωμί ή πατάτες κ.α ψήνονται ή τηγανίζονται για πολλή ώρα σε υψηλές θερμοκρασίες. Η διαδικασία αυτή αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου, όμως η Ευρωπαϊκή Ένωση με έναν νέο κανονισμό, που ισχύει από σήμερα, υποχρεώνει πλέον τους κατασκευαστές να πάρουν άμεσα μέτρα, όπως γράφει η γερμανική εφημερίδα Die Zeit.
«Οι πιο μικρές και τραγανιστές πατάτες είναι οι πιο γευστικές –αλλά και οι πιο ανθυγιεινές. Ο λόγος; περιέχουν ακρυλαμίδιο. Η ουσία πιστεύεται ότι προκαλεί καρκίνο και βρίσκεται σε προϊόντα πατάτας, δημητριακών και καφέ. Η νομοθεσία για την προστασία των καταναλωτών θα πρέπει να εξασφαλίζει ότι στα πιάτα και τα κύπελλα μας θα προσγειώνεται όσο το δυνατόν λιγότερο ακρυλαμίδιο», γράφει η γερμανική εφημερίδα, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ενώ καλό είναι τις πατάτες να τις τηγανίζετε δύο φορές.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προχώρησε ακόμη ένα βήμα παραπέρα με την έκδοση ειδικού κανονισμού, ώστε να χρησιμοποιούμε λιγότερο ακρυλαμίδιο στην καθημερινή ζωή. Για τους καταναλωτές, αυτό δεν αλλάζει πολλά πράγματα. Ωστόσο, οι παραγωγοί τροφίμων και η βιομηχανία τροφίμων πρέπει να αλλάξουν την προσέγγισή τους στην παραγωγή και την προετοιμασία τροφίμων.
Τι είναι ο νέος κανονισμός;
Ο κανονισμός της ΕΕ θα ισχύει για κάθε εκμετάλλευση που παράγει, μεταποιεί ή εμπορεύεται προϊόντα πατάτας, ψωμί, ζαχαροπλαστικής, δημητριακών για πρωινό, παιδικές τροφές, προϊόντα καφέ ή υποκατάστατα καφέ. Ο κανονισμός αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής με στόχο τη μείωση των επιπέδων ακρυλαμιδίου στα τρόφιμα.
Τα κράτη μέλη της ΕΕ υποχρεούνται φυσικά, από το 2010 να μετρούν την περιεκτικότητα σε ακρυλαμίδιο στα τρόφιμα σε τακτά χρονικά διαστήματα και να υποβάλουν τα δεδομένα στην Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (Efsa). Με βάση τα δεδομένα αυτά, οι επιστήμονες ανέπτυξαν στρατηγικές για τη μείωση των επιπέδων ακρυλαμιδίου στην παραγωγή και τη μεταποίηση τροφίμων, οι οποίες είναι πλέον υποχρεωτικές για όλες τις εταιρείες τροφίμων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πώς σχετίζεται το ακρυλαμίδιο με τα τρόφιμα
Όπως αναφέρει ο ΕΦΕΤ, σε έρευνα του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης σε συνεργασία με το Σουηδικό Φορέα Ελέγχου Τροφίμων μετρήθηκαν πολύ υψηλές ποσότητες ακρυλαμιδίου (250-3900 μg ανά kg τροφίμου) σε δείγματα τροφίμων πλουσίων σε υδατάνθρακες, τα οποία και θεωρούνται ευρείας κατανάλωσης (π. χ. τηγανητές πατάτες, τσιπς, ψωμί, φρυγανιές) και είχαν υποστεί υψηλή θερμική επεξεργασία (τηγάνισμα ή ψήσιμο σε υψηλή θερμοκρασία για μεγάλο χρονικό διάστημα) (Tareke et al. 2002).
Οι ποσότητες αυτές είναι κατά πολύ μεγαλύτερες από το ανώτατο ημερήσιο ανεκτό όριο, το οποίο δύναται να προσλάβει ο άνθρωπος (κατά μέσο όρο οι ποσότητες αυτές είναι της τάξης των 15-50 μικρογραμμαρίων (μg=10-6 g) την ημέρα αναλόγως με το σωματικό βάρος του κάθε ανθρώπου).
Το ακρυλαμίδιο, λόγω της χημικής του δομής, εμφανίζει δραστικότητα έναντι διαφόρων βιολογικών μορίων με απόρροια πρόκληση μεταλλάξεων στους οργανισμούς. Επίσης, ενώ το μόριο αυτό πιθανότατα δεν αντιδρά με το DNA, το μεταβολιζόμενο στον οργανισμό παράγωγο του, γλυσιδαμίδιο, όντας πολύ περισσότερο δραστικό, αντιδρά, με προφανείς αρνητικές επιδράσεις για τον οργανισμό.
Πέραν των μεταλλαξιογόνων χαρακτηριστικών του, το ακρυλαμίδιο έχει αποδεδειγμένες καρκινογόνους ιδιότητες σε πειραματόζωα, αφού έχει δειχθεί ότι προάγει τη δημιουργία αδενωμάτων και αδενωκαρκινωμάτων στο θυρεοειδή καθώς και στα γεννητικά όργανα αρσενικών και θηλυκών ποντικιών. Σε ό,τι αφορά τον άνθρωπο, το ακρυλαμίδιο θεωρείται πιθανός καρκινογόνος παράγοντας.
Η Υπηρεσία Προδιαγραφών Τροφίμων (FSA) της Βρετανίας, σε νέες επίσημες συστάσεις της, σύμφωνα με το BBC, καλεί τους καταναλωτές να προσέχουν και να βγάζουν τις πατάτες ή το τοστ, μόλις αποκτήσουν το χρυσό χρώμα τους, προκειμένου να μειώσουν την κατανάλωση ακρυλαμιδίου.
Περαιτέρω, προτείνεται στους καταναλωτές, τις πατάτες τις οποίες θα τηγανίσουν, πριν από το τηγάνισμα να τις έχουν βάλει για αρκετή ώρα σε νερό, προκειμένου να έχει μειωθεί η περιεκτικότητα των ιστών σε ελεύθερα σάκχαρα και αμινοξέα. Επίσης, θα ήταν καλό οι πατάτες αρχικά να βράζονται και κατόπιν να υφίστανται σύντομο τηγάνισμα, καθόσον στα διάφορα αμυλούχα βραστά τρόφιμα δεν έχει αναφερθεί σύνθεση ακρυλαμιδίου.
